ସତେ କି ଖାଉ ତୁ ବଳି ?

ଦୁର୍ଗତିନାଶିନୀ କଲ୍ୟାଣ କାରିଣୀ ,

ହେ ଦୁର୍ଗା ମହାମାୟୀ ।

ଏ ଜୀବଜଗତ ଡାକିଲେ ଆତୁରେ,

ଦୁଃଖ ହରିଥାଉ ତୁହି ।।

ତୋର ପୂଜା ପାଇଁ କେତେ ସାଜସଜା,

କେତେ ପୁଣି ଆୟୋଜନ ।

କେତେକେତେ ପୁଣି ନିରୀହ ଜୀବଙ୍କ,

ବଳି ପଡିଯାଏ ପ୍ରାଣ ।।

ଏ ଅନ୍ଧ ସମାଜ କରଇ ବିଶ୍ୱାସ,

ଦେଇ ତୋତେ ପଶୁ ବଳି ।

ବଳିଦେବା ଭକ୍ତ ସତେ କି କହ ମା,

ସୁଖେ ସୁଖେ ଯାଏ ଚଳି ?

କାହିଁକି ଏ ପ୍ରଥା କହ ଆହେ ମାତା,

ନିରୀହ ଜୀବନ ନିଏ ?

ସତେ କି ମୋ ମା ଖୁସି ହେବା ପାଇଁ,

ଅନ୍ୟର ରକତ ପିଏ ?

ମା' ତା ପିଲାଙ୍କୁ ସ୍ନେହ ମମତାର,

ଅଜାଡି ଦିଏ ଆଶିଷ ।

କିପରି ସେହି ମା’ ନିଜ ପିଲାଙ୍କର,

କରିପାରେ ସର୍ବନାଶ ?

ବିଶ୍ୱ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ସିଏ ପରା ମା’,

ସବୁ ଜୀବ ତା ସନ୍ତାନ ।

ନିଜ ଭୋକ ପାଇଁ ମା’ କି ଘେନିବ,

ସନ୍ତାନକୁ ବଳିଦାନ ?

ଏ ନିଷ୍ଠୁର ପ୍ରଥା ବନ୍ଦ୍ କରିବାକୁ,

ତୋ ପାଶେ କରୁଛି ଅଳି ।

ଭକତଗଣକୁ ବୁଝାଇ ଦେ’ ମା' ,

ସତେ କି ଖାଉ ତୁ ବଳି ?

ବୀରେନ୍ କୁମାର ବେହେରା

ପୋଷାଇ, ମହାକାଳପଡା, କେନ୍ଦ୍ରାପଡା

ଯୋଗାଯୋଗ-7381199206