ସଞ୍ଜ ନଇଁଗଲା ବେଳେ

ଚୂତ ବୃକ୍ଷ ଡାଳେ ପତର ଗହଳେ

ବସି ରହି କାହା ଦୂତ

କରି କୁହୁତାନ ହରିନିଏ ମନ

ହୃଦୟକୁ କରି ପୁତ ।

ନବ ପଲ୍ଲବରେ ଆନନ୍ଦ ବିହରେ

ଧରା ହୁଏ ପଲ୍ଲବିତ

ଡାକୁଅଛି କେହି ସତେ ମନ ମୋହି

ବସିବାକୁ ମୋର ମିତ ।

ଚଇତି ମଳୟ ଚୁମଇ ଆଳୟ

ନବ ଉନ୍ମାଦନା ଖେଳେ

ଶୁଷ୍କ ହୃଦୟରେ ପ୍ରେମ ଜାତ କରେ

ସଞ୍ଜ ନଇଁଗଲା ବେଳେ ।

ଆଶାର କିରଣ କରି ବିକିରଣ

ଏଇ ଅମାନିଆ ମନେ

ବିଗତ ଫଗୁଣ ଫେରିବକି ପୁଣ

ଝଲସେ ହୃଦୟ କୋଣେ ।

ତଥାପି କାହିଁକି ମନ ବୁଝେନାହିଁ

ଆସଇ ପୁରୁଣା ସ୍ମୃତି

ମନ ଭୁଲିଯାଏ ଦେହ ହଜିଥାଏ

ଜୀବନର ହେଲେ ଇତି ।

ଚଇତି ଆସିବ ଚଇତିବି ଯିବ

ଶୁଭୁଥିବ କୁହୁତାନ

ସତ୍ୟ ସଙ୍ଗେ ହୁଅ ପରମ ବାନ୍ଧବ

ସାଇଁ ପାଦେ ଦେଇ ମନ ।