ସଙ୍ଗରୋଧର ଜୀବନ

ବୁଝିଥିଲି ମଣିଷ ହେବା ଅର୍ଥ -

ହାତରେ ହାତ ମିଶେଇ

କାନ୍ଧରେ କାନ୍ଧ ମିଶେଇ ବାଟ ଚାଲିବା

ଜାତି ଧର୍ମ ବର୍ଣ ଭେଦଭାବକୁ ଭୁଲିଯାଇ

ମନ୍ଦିର ମସଜିଦ ଗୀର୍ଜାକୁ ଏକାଠି କରି

ଗୋଟିଏ ଶବ୍ଦରେ ଲେଖିଦେବା 'ଈଶ୍ଵର' ଏକ ।

କିନ୍ତୁ କୁହତ - 

ମଣିଷ କ'ଣ କେବେ ଏକାଠି ଜିଇଁବା ଶିଖିଛି

ନିଜର ଆଧିପତ୍ୟ ମହାନ ହେବାର ଅହମିକାରେ

ନିଜକୁ ନିଜେ ମାରି ଚାଲିଛି

ନିଜକୁ ନିଜେ ଖାଇ ଚାଲିଛି ।

ଯେତେ ଯେତେ ଥର ପ୍ରଶ୍ନଟେ ହେଇଛି

ସେତେ ସେତେ ଥର ଉତ୍ତରଟେ ମିଳିଛି

ପ୍ରକୃତିକୁ ଖାଇଛି କିଏ ?

ମଣିଷ

ଜଙ୍ଗଲକୁ କାଟିଛି କିଏ ?

ମଣିଷ

ମାଟିକୁ ଖୋଲିଛି କିଏ ?

ମଣିଷ

ପାଣି ପବନରେ ବିଷ ଭରିଛି କିଏ ?

ମଣିଷ

ଫୁଲଟିଏ ଫୁଟିବା ଆଗରୁ ତାକୁ ତୋଳିଛି କିଏ ?

ମଣିଷ ।

ରେ ମଣିଷ

ତୁ ତ ସବୁ କିଛି ଗଢିପାରୁ 

ଭାଙ୍ଗିପାରୁ ପୁଣି ଗଢିପାରୁ ବୋଲି

ଦାବିକରି ଆସିଛୁ କାହିଁ କେତେ ଯୁଗରୁ ।

ସତେ ଯେମିତି ପୃଥିବୀଟା କେବଳ ତୋ'ର !

ଆଉ ଏବେ ମାଇଲ ମାଇଲ ଦୂର ବାଟ ଚାଲିବା

ଭୋକ ଉପାସରେ ଦିନ କାଟିବା

ସବୁ ଥାଇ ବନ୍ଦିଶାଳାରେ ଜୀବନ ଜିଇଁବା

ନିଜ ଦେହକୁ ନିଜେ ନ ଛୁଇଁବା

ଏହା ବି ତ ତୋ ଭାଗ୍ୟ ତୋ ଅଧିକାର ।

ତେଣୁ ତାକୁ ଭୋଗି ଯା'

ତାକୁ ଜଗି ଯା'

ଦେଖିବୁ ଜିତାପଟ ବି ତୋର ।

ସମୟଠୁ ସମୟକୁ ଧାର ମାଗିବା 

କେତେ ଯେ କଷ୍ଟ, ଏ କଥା ଅନୁଭବି ହିଁ ଜାଣେ ।

ତେଣୁ ଆସ ଅନୁଭବି ଯିବା

ଏବେ ଯୁଝିବାର ବେଳ

ବୁଝିବାର ବେଳ

ବୁଝେଇବାର ବେଳ ।

ସୁଖ ପରେ ଦୁଃଖ, ଦୁଃଖ ପରେ ସୁଖ

ଏହାହିଁ ତ ନିୟତି ।

ତେଣୁ ଏତେ ବ୍ୟସ୍ତ କାହିଁକି 

ଏତେ ଅଧର୍ଯ୍ୟ କାହିଁକି

ଟିକିଏ ଅପେକ୍ଷା କର

ଆଜି 'ସଙ୍ଗରୋଧରେ' ଜିଇଁଛେ ଯଦି

କାଲି 'ସଙ୍ଗବୋଧରେ' ଜିଇଁବାନିକି