ସନ୍ଦେହ

ଦୁନିଆଟା ବଦଳି ଯାଇଛି

ବଦଳି ଯାଇଛି ରଙ୍ଗ ଆଉ ଢଙ୍ଗ

ବଦଳିବ ନାହିଁ କାହିଁକି?

ପ୍ରତିକ୍ଷଣ ତ ସନ୍ଦେହର ଜାଲ।

ଦେଖୁନ !

ରାଜା ସନ୍ଦେହ କରୁଛି ପ୍ରଜାକୁ

ମାଲିକ ସନ୍ଦେହ କରୁଛି ଗୁମାସ୍ତାକୁ

ଦମ୍ପତି ଦ୍ବୟ ବି 

ବାଦ ପଡୁ ନାହାନ୍ତି ପରସ୍ପର।

ସବୁଆଡେ଼ ସନ୍ଦେହର ବିଷାକ୍ତ ବଳୟ

କାହାର ବି ଜଣେ ହେଲେ 

ନିଜ ହୃଦୟ ଓ ମନରେ ଖେଳୁନି

ସ୍ବଚ୍ଛ କି ନିର୍ମଳର ଝର?

କଳକଳ ଛଳଛଳ ପରି

କିଛି ବି ନାହିଁ ବୋଲି ତ

ଆଖିରେ ଲହୁର ଝରଣା

ଛାତିରେ ଜମି ଯାଉଛି ଅତ୍କଣ୍ଠାର କାଳିମା।

ହୃଦୟକୁ ପଥର କରିବ କ'ଣ?

ଖୁନଭିନ୍ ହୋଇ ଯାଉଛି 

ପରିବାର,ସମାଜ ଓ ରାଷ୍ଟ୍ର।

ଦେଖୁନ ! 

ପଶୁ,ପକ୍ଷୀ ଓ ସରୀସୃପଙ୍କୁ 

ଯେଉଁମାନେ ପ୍ରକୃତିକୁ ସମ୍ମାନ ଅଜସ୍ର ଦିଅନ୍ତି

ତେଣୁ ତ ସନ୍ତୋଷ ଅସରନ୍ତି 

ଖୁନ୍ଦି ହୋଇଥାଏ ଶାନ୍ତି ଆଲୋକ ପରି,ପବନ ପରି

ଫଳତଃ ଖାଇବେ କ'ଣ,ରହିବେ କେଉଁଠି?

ଈଶ୍ବର ଖଞ୍ଜି ହିଁ ଦେଇଥାନ୍ତି ସୁଶୃଙ୍ଖଳିତରେ,ଆନନ୍ଦରେ ଓ ପ୍ରେମରେ।

ଆଜ୍ଞା ! 

ଆସନ୍ତୁ ତ ସନ୍ଦେହକୁ ଫିଙ୍ଗିଦେବା ହୃଦୟକୁ ଚିରି

ସାଇତିବା ଦେହ ଓ ମନରେ ଅସରନ୍ତି

ସ୍ନେହ ଆଉ ପ୍ରେମ

ଯେଉଁଠି ଢଳଢ଼ଳ ସାରୁ ପତ୍ରେ

ଯେମିତି ଜଳ ଖେଳୁଥାଏ

ପଦ୍ମ ଯେମିତି ଅନେଇଥାଏ ସୂର୍ଯ୍ଯଙ୍କୁ

କଇଁ ଚାହିଁ ବସିଥାଏ ଜହ୍ନକୁ

ସ୍ବର୍ଗୀୟ ପ୍ରେମରେ,ଇପ୍ସିତ ଧର୍ମରେ।