ସିନ୍ଦୂର

ସିନ୍ଦୂର ତୁ ମୋର ପ୍ରାପ୍ୟ ଅଧିକାର

   ମୁଁ ପରା ସଧବା ନାରୀ ,

ସାଧ୍ବୀ ସୀମନ୍ତିନୀ ନ୍ୟାସର ତଟିନୀ

   ତ୍ୟାଗ ପରିପ୍ଳୁତା ପରୀ ।

ତନ୍ବଙ୍ଗୀ,ତପତୀ ସହଚରୀ ସାଥୀ

   ମନ ମୋ' ଦ୍ୟୂତପୂର୍ଣିମା,

ତୋ' ଶ୍ଳୀଳ ପରଶେ ମୋ' ସୀମନ୍ତ ହସେ

    ତପସ୍ୱିନୀ ତନ୍ନିମଗ୍ନା ।

ଓଡିଶା ମାଟିର   ପରମ୍ପରାପୁଷ୍ଟ

    ସୁକନ୍ୟା ତ୍ୱଚିସୁଗନ୍ଧା,

ମାଟିର ମହକେ ହୃଦୟରେ ଆଙ୍କେ

    କଳ୍ପନାର ଅଶ୍ୱଗନ୍ଧା ।

ଓଡିଶା କାହିଁକି ଆର୍ଯ୍ୟ ଭାରତ ବି

    ସିନ୍ଦୂର ପାଇଁ ସମ୍ମାନ,

ଦେଇ ଚାଲିଅଛି ଦେଇ ଚାଲିଥିବ

   ବଢ଼ାଇ ନାରୀର ମାନ ।

ସିନ୍ଦୂର ଲୋ ! ତୁ ତ ପ୍ରେମପ୍ରଣୋଦିତା

     ପ୍ରଣୟିନୀ ପ୍ରତିବିମ୍ବ,

ତୋତେ ନେଇ ନାରୀ ସୌଭାଗ୍ୟ ଶାଳିନୀ

     ତୁ ତା' ଭାଗ୍ୟ ଧ୍ରୁବପଦ ।

ମାନମୟୀ ମୁଁ ଯେ ବାଲ୍ୟ ଅଭିମାନୀ

   ରକ୍ତ ମୋର ସତ୍ୟ କୁହେ,

ଶଙ୍ଖା ସିନ୍ଦୂରକୁ    ସ୍ୱାଗତି ସ୍ୱାଗତି

   ସତୀତ୍ୱ ସଙ୍ଗୀତ ଗାଏ ।

ସେଇ ସଙ୍ଗୀତରେ ସୁର ଓ ଲୟରେ

    ସପ୍ତ ତାଳର ଦୁନ୍ଦୁଭି,

ସୁର ତୋଳିଚାଲେ ବହଳେ ବହଳେ

    ଦେଇ ସପନ ସୁରଭି ।

ବିନ୍ଦୁଏ ସିନ୍ଦୂର ମୋ' ପାଇଁ ମହୁର,

   ମରୁଦ୍ୟାନ ଚତୁର୍ମାସ୍ୟା,

ବିଦେଶିନୀ ନାରୀ ବୁଝି କି ପାରିବ

   ଆର୍ଯ୍ୟନାରୀ ପରିଭାଷା ?

ସିନ୍ଦୂର ତୁ ସତେ ଏତେ ସୁକୁମାରୀ

    ଅଳକାପୁରୀ ରାଗିଣୀ,

ରାଗିଣୀରେ ତୋର ଭରି ରହିଅଛି

   ତ୍ୟଜନ,ନିଷ୍ଠା କାହାଣୀ ।

ଆର୍ଯ୍ୟ ଭାରତର ବୈଦିକ ଦ୍ୟୁଲୋକେ

    ବୈଧବ୍ୟ ଯେ ଅଭିଶାପ,

ନିୟତିର ସିନା     ପ୍ରପଞ୍ଚ ପ୍ରତ୍ୟର୍ଥ

   "ବିଧବା" ଆଖ୍ୟା ହିଁ ପାପ !!

ଦେ ଲୋ ସିନ୍ଦୂର  ତୋ' ଅଭିଧାନରୁ

    ବୈଧବ୍ୟର ପ୍ରତିଶବ୍ଦ,

ଯେଉଁଥିରେ ଥିବ  ନାରୀର ସମ୍ମାନ

     ସୁରଭିତ ଧ୍ରୁବପଦ ।

ସୁରଭିତ ହେଉ    ସୁଲଳିତ ହେଉ

     ବିଧାତାଙ୍କ ସମ୍ବିଧାନ,

ତୁ ନିଜେ ନାରୀଙ୍କ ଭାଗ୍ୟ ତ୍ରସରେଣୁ

     ସମ୍ମାନିତ ଅଭିଧାନ ।