ଶୂନ୍ୟ ମନ୍ଦିରର ଦେବତା

ଆଖି ମୋର ଆଜି ଲୁହର ସାଗର

ଉଠୁଛି ଯେଉଁଠି ସ୍ମୃତିର ଢେଉ

ଛାତି ତଳେ ମୋର ଦୁଃଖର କଳିକା

ଫୁଟି ଝରାଏନି ପୀରତି ମହୁ I

ଭଙ୍ଗାପକ୍ଷୀ ନେଇ କେଉଁଠି ଉଡିବି

ଖୋଜିବି ଚନ୍ଦ୍ରିକା ମୟୂର ଚୂଳ

ବଂଶୀର ଠିକଣା ଖୋଜିବି କିମ୍ପାଇଁ

ମେଘ ରାଇଜରେ ତୋଳିବି ଘର I

ହଜାଇ ଦେଇଛି ଯେତେ ସବୁ ସୁଖ

ଆଖି ଲୁହ ମୋର ପିଉଛି ଓଠ

ପ୍ରୀତିର ଶେଫାଳୀ ଝଡି ଝଡି ଯାଏ

ମନ ଭୁଲିଲାଣି ପୀରତି ପାଠ I

ପ୍ରିୟତମା ଦେହୁ ବସନ୍ତ ହଜିନି

ମୋ ମନୁ ସରାଗ ଯାଇଛି ଧୋଇ

ଅଧର ଫାଙ୍କୁ ମୋ ହସ ଚହଟୁନି

ଆଖିର କଜ୍ଜଳେ ଚମକ ନାହିଁ I

କୃଷ୍ଣଚୂଡା ନାଲି ଫିକା ଦିଶିଲାଣି

ହଜିଛି ପିକର ମଧୁର ସ୍ୱର

କେଉଁଠି ହଜିଲା ପ୍ରୀତିରଙ୍ଗା ମନ

ମଳୟ ପବନ ହୋଇଛି ସ୍ଥିର I

ଦେବତା ଛାଡୁଛି ଦେହର ଦେଉଳ

ଆସ୍ଥାନ ତାହାର ପଡିଛି ଖାଲି

ପ୍ରୀତିର ସାଗର ତଟଦେଶେ କିଆଁ

ଦିଶେ ମରୁଭୂମି ତତଲା ବାଲି I