ଶୁଣ ମୋ ଗୁହାରୀ

ଆହେ ପ୍ରଭୁ ଚକ୍ରଧାରୀ ନୀଳାଦ୍ରି ବିହାରୀ 

କେତେ ଦିନ ଦେବ ଆଉ କରୋନା ଲହରୀ 

କୋରୋନାର ଦୁଃଖଭାର ହେଲାଣି ଦାରୁଣ 

ବିଜ୍ଞାନବି ପାଉନାହିଁ ବିଜ୍ଞାନେ ନିଦାନ ।

ତୁମେ ହର୍ତ୍ତାକର୍ତ୍ତା ବୋଲି କହୁଛି ବିଧାତା 

ତୁମେ ନଶୁଣିଲେ ପ୍ରଭୁ କିଏ ଦେବ ଆସ୍ଥା

ତୁମେ ଅଟ ସର୍ବଷୌଧି ରୋଗ ବ୍ୟାଧିହାରି 

ତୁମେ ପ୍ରଭୁ ଜଗତର ଅମଙ୍ଗଳହାରୀ ।

ନିର୍ଦ୍ଦୟ ଦାନବ ପରି କରେ ଗରାସନା

ପ୍ରତିଟି ହୃଦୟେ ଭୟ କରୋନା କରୋନା 

ମାଡି ଆସେ ଜିହ୍ଵା ମେଲି ପାଟିକୁ ମେଲାଇ 

ସତେ କି ଗିଳିବ ସବୁ ଦୟାମାୟା ନାହିଁ ।

ଏ ବିଶ୍ୱ ଜଗତ ଆଜି ଯିବ ବୋଲି ହାରି 

ନିଅ ପ୍ରଭୁ ଶରଣରେ ନୀଳାଦ୍ରିବିହାରୀ

ପ୍ରକୃତିକୁ ବୁଝିଲାନି ଏ ମୂଢ଼ ମଣିଷ 

ନିଜ ସ୍ୱାର୍ଥ ପାଇଁ ନିଜେ ହୋଇଗଲା ବଶ ।

ଖେଳିଲା ସେ ଖେଳ କେତେ ତା ବୁଦ୍ଧି ବଳରେ

ପ୍ରକୃତିକୁ ଅନାଦର କଲା ତା ଖୁସିରେ

ଅକାରଣେ ଖେଳ ଖେଳି କେତେ ପ୍ରାଣ ନେଲା

ଅଜାଣତେ ବିନାଶକୁ ନିଜେ ଡାକି ନେଲା ।

ଅସହାୟ ଏବେ ପ୍ରଭୁ ମାଗୁଛି ଶରଣ

କ୍ଷମାକର ଦୋଷ ତାର କରନି ବାରଣ

ମାନବ ତା ଅମାନବ ବୁଝିଲାଣି ଏବେ

ରଖିବ ସେ ଦୟା ଧର୍ମ ପ୍ରକୃତି ପ୍ରଜୀବେ ।

ଆହେ ପ୍ରଭୁ ନାରାୟଣ ନମଇଁ ଚରଣ

କରୋନାର କବଳରୁ କର ପରିତ୍ରାଣ

କର ନାହିଁ ନିରାଶ୍ରୟ ନହୁଅ ଦାରୁଣ 

ଅଶରଣ ହେଲେ ପ୍ରଭୁ ହେବ କି ନିଦାନ ।