ଶୁଆଟିଏ ମୁଁ ଶୁଆଟିଏ

ଶୁଆଟିଏ ମୁଁ ଶୁଆଟିଏ 

ବଣ ମୂଲକର ପକ୍ଷୀଟିଏ   ।

ମୁକ୍ତ ଆକାଶରେ ଘୂରି ବୁଲି 

 ଆନନ୍ଦ ସାଉଁଟେ ମୁଁ ଯେ ଖାଲି 

 ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର ଜଙ୍ଗଲ ମୋ ଘର                

 ଖାଏ ଫଳ ଯାହା ମିଳିଥାଏ   ।

ନିର୍ଦ୍ଦୟ ଶିକାରୀ ମୋତେ ଧରି

 ହାଟ ବଜାରରେ ବିକ୍ରି କରି 

 ବଦଳାଇ ଦେଇ ମୋ ଘର ଠିକଣା 

 ଗୁଜୁରାଣ ତାର ମେଣ୍ଟିଥାଏ  ।

ନର ସଂସ୍ପର୍ଶରେ ଆସି ମୁହିଁ 

 ଜ୍ଞାତୀ ପରିଜନେ ଭୁଲିଯାଇ 

 ମଣିଷ ପରିକା କଥାବାର୍ତ୍ତା କରି 

  ଶିଶୁ ଜନ ମନ ମୋହିନିଏ   ।

ତଥାପି ମନେ ମୋ ଦୁଃଖ ଘୋର 

 ପଞ୍ଜୁରୀ ଭିତର ମୋର ଘର 

 ସ୍ଵାଧୀନତା ନାହିଁ ଏଠି ମୋ ନିଜର 

  ମୁକ୍ତ କେବେ ହେବି ଭାବୁଥାଏ   ।

କୁନା ମୁନା ମୋର ଭାରି ସାଙ୍ଗ 

 କହନ୍ତି ଖେଳିବେ ମୋର ସଙ୍ଗ 

 ପଞ୍ଜୁରୀ ଦୁଆର ଖୋଲିଣ ଦିଅନ୍ତି 

 ମମତାଟି ମୋର ବଢ଼ିଯାଏ   ।

ଆଜି ମୁଁ ଭାବୁଛି ଯିବି ଉଡ଼ି

କାଲି ମୋହ ମାୟା ଧରେ ଭିଡ଼ି 

ଅଜବ ଏ ନର କି ଯାଦୁ ଜାଣିଛି 

ନ ଦେଖିଲେ ତାକୁ ଝୁରୁ ଥାଏ   ।