ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ବିଜେ

ତୁଳୀ ତଳପକୁ     ଭକ୍ତିରେ ସଜାଇ

     କର ଯୋଡି ଥିବି ଚାହିଁ,

ସୁଖନିଦ୍ରା ବେଳେ    ଚାମର ଚାଳିବି

      ନିଶା ଉଜାଗର ରହି ।

ତବ ଭକ୍ତି ରସେ    ପରିପ୍ଳୁତ ହୋଇ

      ତବ ନାମ ଗାଉଥିବି,

ଛଡା ତୁଳସୀରେ  କ୍ଷୁଧା ମୋ ମେଣ୍ଟାଇ

      ଦୁଃଖ ସୁଖ ଭୁଲିଯିବି ।

ନାମ ପ୍ରେମ ସୁଧା  ହେଉ ମୋ ମସୁଦା

      ପ୍ରାଣ ଭରି କରି ପାନ,

ପାପତାପ ବ୍ୟାଧି     ଲଭିବ ସମାଧି

     ନାମାନଳେ ହେବ ଲୀନ ।

ନାମ ମନନରେ   ନେତୃ ବହେ ନୀର

      ନିରେଖି ଚାରୁ ଚନ୍ଦ୍ରମା,

ନିଶି ଦିବସରେ      ଅନ୍ତର ମନ୍ଦିରେ

      ସଜାଇ ତବ ପ୍ରତିମା ।

ବେନି ନୟନରୁ      ବହି ଯାଉଅଛି

      ମିଳନ ଆକୁଳ ନୀର,

ତନୁ ମନ ପ୍ରାଣ      ବିକିଛି ଚରଣେ

      ବାନ୍ଧି ଭକତିର ଡୋର ।

ସଜାଇ ଭୂବନ      ହୃଦ ସିଂହାସନ

      କରେ ପ୍ରଭୁ ଆବାହନ,

କୋଟି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ତର   ରୂପ ନେତ୍ରେ ଭରି

      ହୃଦ କରିଛି ପାଷାଣ ।

ଶ୍ରୀପୟର ଧୂଳି    କୋଟି ତୀର୍ଥ ବଳି

      କେଉଁ ତୀର୍ଥ ଯିବି ମୁହିଁ,

ସେହି ଧୂଳି ଅଂଗେ    ନିଇତି ବୋଳୁଛି

      ଲଭିବି ବୈକୁଣ୍ଠ ଭୂଇଁ ।