ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସେହି ପରିଚୟ

ପରମ୍ପରା ଆମ ହିନ୍ଦୁ ସମାଜର 

   ବାର ମାସେ ତେର ବ୍ରତ 

ବିବାହିତା ନାରୀ ମନେ ଭକ୍ତି ଭରି

    ପାଳଇ ସାବିତ୍ରୀ ବ୍ରତ  ॥ 

ସ୍ଵାମୀଙ୍କ ଦୀର୍ଘାୟୁ ମନାସିଣ ସେହୁ 

    ଉପବାସ କରିଥାଏ 

ପୂଜାର୍ଚ୍ଚନା ଅନ୍ତେ ସ୍ଵାମୀ ପଦ ସେବି  

    ସ୍ଵାମୀ ପଦାମୃତ ପାଏ  ॥ 

 ବିଷ୍ଣୁ ପଦ ଧ୍ୟାୟୀ ଲଭେ ମନେ ଶାନ୍ତି 

     ସ୍ଵାମୀଙ୍କ ମଙ୍ଗଳ ଚାହେଁ 

ଭାଗ୍ୟ ସାଥେ ଯୁଝି ଯମ ସାଥେ ଲଢ଼ି 

     ସଉଭାଗ୍ୟ ବତୀ ହୁଏ  ॥ 

ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୂର ଦୁଇ ପଟ ଶଙ୍ଖା 

    ଯେବେଠୁଁ ନିଜର କରେ

ସୀମନ୍ତିନୀ ସାଜି ନିଜ କଥା ଭୁଲି 

    ହଜେ ନିଜ ସଂସାରରେ  ॥ 

ବିବାହ ବନ୍ଧନେ ବାନ୍ଧି ହେଲା ପରେ 

   ସ୍ଵାମୀକୁ ଈଶ୍ଵର ମଣେ 

ଦେହ ମନ ପ୍ରାଣ ଏକାକାର କରି 

    ଆତ୍ମୀୟତା ଭରେ ମନେ  ॥ 

ସଂସାରେ ଅତୁଟ ବନ୍ଧନ ପରା ଏ 

   ସ୍ଵାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ର ସମ୍ପର୍କ 

ଅହଂକାର ଏଠି ଅଙ୍ଗୀକାର ବଦ୍ଧ 

   ମାନେନି କିଛି ବିତର୍କ  ॥ 

 

ମାନ ଅଭିମାନ ରାତି ଅନ୍ତେ ଶେଷ 

    ରହେନି କାହିଁରେ କ୍ଳେଶ 

ସମର୍ପିତା ସେହି ପତିବ୍ରତା ନାରୀ 

   ତା'ର ଗୃହଲକ୍ଷ୍ମୀ ବେଶ  ॥ 

ସ୍ଵାମୀ ତା' ଧରମ ସ୍ଵାମୀ ତା' କରମ 

   ସ୍ଵାମୀ ପଦ ସେବା କାମ୍ୟ 

ପବିତ୍ର ହୃଦୟା ଅଟେ ସେହି ନାରୀ 

     ହୁଏନି ତା' ମତିଭ୍ରମ  ॥ 

ସ୍ଵାମୀ ପରିଚୟେ ହୁଏ ପରିଚିତା 

    ଆନେ ନାହିଁ ତା'ର ଲୟ 

ବନ୍ଦିନୀ ପରା ସେ ସ୍ଵାମୀ ହୃଦୟର 

    ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସେହି ପରିଚୟ  ॥