ଶରଦାବାହନ

ବିଧି ଆଜ୍ଞା ମତେ ଅବନୀ ବକ୍ଷରେ 

  ଲୀଳା କରଇ ପ୍ରକୃତି । 

ବାରମାସ ସହ ଷଡଋତୁ ମିଶି 

 ସ୍ୱଧର୍ମ ସର୍ବେ ପାଳନ୍ତି ।।

ସୁଷମା ମଣ୍ଡିତା ପ୍ରକୃତି ସାମ୍ରାଜ୍ଞୀ

 ତା’ଶୋଭା ବିଶ୍ୱ ମୋହିତା ।

 ବିବିଧ ପୁଷ୍ପରେ ତରୁ-ଲତା ଗଣ

 ହୋଇଥାନ୍ତି ସୁସଜ୍ଜିତା ।।

ସରସି ରାଜୀବ ହୋଇ ବକଶିତ

  ପ୍ରଫୁଲ୍ଲିତ କରେ ମନ ।

ମକରନ୍ଦ ପାନ ଆଶାରେ ମଧୁପେ

  କରନ୍ତି ମଧୁ ଗୁଞ୍ଜନ । 

ଯୁଇ-ଜାଇ-ଜବା-ଟଗର-ତମାଳ

  ବଣମଲ୍ଲୀ - କନିଅର । 

କୁନ୍ଦ ଓ ତରାଟ ହୋଇ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ 

 ଦିଅନ୍ତି ଶାନ୍ତି ଅପାର ।

ଧାରା ଶ୍ରାବଣରେ ସିକ୍ତ ଧରଣୀ 

 ଶ୍ୟାମଳ ରଙ୍ଗେ ରଞ୍ଜିତା ।

ରୂପସୀ ନାୟିକା ପରି ମନଲୋଭା

 ଅଙ୍ଗେ ହୋଇ ବିଭୂଷିତା ।।

  

ବିଦାୟୀ ଶ୍ରାବଣ ବର୍ଷାରାଣୀ ସହ 

 ମହୀରୁ କରେ ଗମନ ।

ଶ୍ରାବଣର ଅନ୍ତେ ଭଦ୍ର-ଆଶ୍ୱିନ 

 କରନ୍ତି ଧରାବତରଣ ।

ସମ୍ମିଳିତ ଭାବେ କରନ୍ତି ଉଭୟେ 

 ଶରତର ଆବାହନ । 

ସୁସ୍ଵାଗତ ହୋଇ ଶରତ ଧରାରେ 

  ଜ୍ଞାପଇ ଅଭିନନ୍ଦନ ।।

ସୁବିମଳ ଜ୍ୟୋତି ପ୍ରକାଶି ପୃଥ୍ୱୀକୁ

  କରିଥାଇ ସୁନିର୍ମଳ ।

ସ୍ୱର୍ଗ ଅପସରା ଓ ପରୀ ସଦୃଶ 

  ଦିଶଇ ଯେହ୍ନେ ଧବଳ ।।

ପ୍ରତି ସୁମନରେ ଭ୍ରମନ୍ତି ଭ୍ରମରେ

 ସର୍ବେ ହୋଇ ଏକ ପ୍ରାଣ । 

ମକରନ୍ଦ ପାନ ଆଶାରେ ମଧୁପେ

  କରନ୍ତି ମଧୁ ଗୁଞ୍ଜନ ।।

ଶରତ କାଳୀନ ଚନ୍ଦ୍ରମା ଆଲୋକ 

  ଅତି ଆହ୍ଲାଦାୟକ ।

ସୁଶୀତଳ କରି ଅଶାନ୍ତ ପ୍ରାଣରେ

  ଦିଏ ନବୀନ ପୁଲକ ।।

ଶାରଦୀୟ ଶୁକ୍ଳପକ୍ଷ ଯାମିନୀର

 ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାବିଧୌତ ସୁକାନ୍ତି ।

ଉଲ୍ଲସିତ ପ୍ରାଣେ କିଶୋର-କିଶୋରୀ

  ନୃତ୍ୟରଙ୍ଗେ ମଜ୍ଜିଥାନ୍ତି । ।

ସବୁଜିମା କ୍ଷେତ୍ର ଲଗଇ ବଚତ୍ର

 ଭବ୍ୟ ଅନୁପମ ଦୃଶ୍ୟ ।

ସର୍ବ ମନ-ପ୍ରାଣ ହୁଅଇ ପ୍ରଶାନ୍ତ 

 ବିଶ୍ୱ ଲାଗେ ମଧୁମୟ ।। 

ନଦୀପଠା-ଗିରିପାଦ ଓ ପ୍ରାନ୍ତର 

  ଦିଶେ ତୁଷାର ଧବଳ ।

କାଶତଣ୍ଡୀ ଫୁଲେ ହୋଇ ସୁସଜ୍ଜିତ

  ମହୀ ଲାଗେ ସୁମଞ୍ଜୁଳ ।।

ଶାରଦୀୟ ଧରା ଚିତ୍ତ ମନୋହରା

  ଯେସନେ ଅଳକାପୁରୀ ।

ଇନ୍ଦ୍ରାଣୀ ଦେବୀଙ୍କୁ ନିନ୍ଦଇ ଏ ଶୋଭା 

 ସତେକି ମୋହିନୀ ନାରୀ ।।

ମୃଦୁ ସୁବାସରେ ଶେଫାଳି କୁସୁମ 

  ନିଶାରେ ହୋଇ ପୁଷ୍ପିତ ।

ବ୍ରାହ୍ମମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ହୁଏ ଧରଶାୟୀ 

 ବୃକ୍ଷରୁ ହୋଇ ପତିତ ।।

ମର୍ତ୍ତ୍ୟଭୁବନର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟେ ଆକୃଷ୍ଟ 

 ଦ୍ୟୁଲୋକର ସର୍ବେ ସୁର ।

ଅମରପୁରରୁ ଅବତରି ମହୀ

 ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ କରନ୍ତି ବିହାର ।।

ଶ୍ରୀଗଣପତି ଓ ଦେବଶିଳ୍ପୀଙ୍କର

  ହୁଅଇ ପୂଜା ଉତ୍ସବ ।

ଶିଳ୍ପ ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ ଓ ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନ 

 ହୃଦେ ଚିନ୍ତି ଭକ୍ତି ଭାବ ।।

ହୁଳହୁଳି ଦେଇ ଗ୍ରାମ କୁମାରୀଏ 

 ଗାଇ ଜହ୍ନିଓଷା ଗୀତ ।

ଶ୍ରଦ୍ଧା-ଭକତିରେ କରିଥାନ୍ତି ପୂଜା 

 ହୋଇ ସର୍ବେ ଆନନ୍ଦିତ ।।

ଜହ୍ନି ଓ କାକୁଡି ପୁଷ୍ପେ ସୁମଣ୍ଡିତା

 ହୋଇଥାନ୍ତି ବୃନ୍ଦାବତୀ ।

ଚଉରାମୂଳରେ ପ୍ରଦୋଷେ ପୂଜନ୍ତି 

 କରିଣ ସନ୍ଧ୍ୟାଆଳତି ।।

ଆଶ୍ୱିନର ଆଦ୍ୟ କୃଷ୍ଣପକ୍ଷ ଠାରୁ 

 ପାଳିତ ଅପରପକ୍ଷ ।

ପିତୃଗଣ ସର୍ବେ ପିଣ୍ଡ ପ୍ରାପ୍ତି ଆଶେ 

 ବିଚରନ୍ତି ଧରାବକ୍ଷ ।।

ମାସାଦ୍ୟ ଦିନରୁ ମହାଳୟା ଯାଏଁ

 ଦିଅନ୍ତି ତିଳ ତର୍ପଣ ।

ଶ୍ରଦ୍ଧା-ବିଶ୍ୱାସରେ ପିଣ୍ଡଦାନ ସହ 

  କରନ୍ତି ପିତୃସ୍ମରଣ । ।

ନବଦିନାତ୍ମକ ନବରାତ୍ରୀ ପୂଜା

 ସାନନ୍ଦେ ହୁଏ ପାଳିତ ।

ଉତ୍ସବ ମୁଖର ଶରତ ଆସର

 ସତେକି ବିଧି ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ।।

ଶାରଦୀୟ ପର୍ବେ ଶାରଦା-ବରଦା 

 ଦୁର୍ଗାଦେବୀ ଆବର୍ଭୂତା ।

ପାର୍ବଣର ଏହି ପାବନାବସରେ 

  ମାତା ହୁଅନ୍ତି ପୂଜିତା ।।

ଦୁର୍ଗାଦେବୀଙ୍କର ମୃଣ୍ମୟ ମୂର୍ତ୍ତିକୁ 

  ମଣ୍ଡପେ କରି ସ୍ଥାପନ ।

ବୈଦିକ ମନ୍ତ୍ରରେ ଆବାହନ ସହ 

  କରନ୍ତି ଭକ୍ତି ପୂଜନ | ।

ଭ୍ରାତୃତ୍ୱ ବନ୍ଧନେ ଆବଦ୍ଧ ହୋଇଣ 

  ସକଳ ମାନବ ଜାତି ।

ଶତ ଶରଦର ଆୟୁଷେ ବଞ୍ଚନ୍ତି 

 ମନେ ରଖି ମୈତ୍ରୀ-ପ୍ରୀତି ।।

ଶରଦ ଆକାଶ ସୁନିର୍ମଳ ପରି

  ସର୍ବେ ହୁଅନ୍ତ ନିର୍ମଳ ।

ହିଂସା-କପଟ ଯାଉ ଅପସରି 

 ରହୁ ପ୍ରେମ ଅନାବିଳ I।

ସୁଧୀ ସାହିତ୍ୟିକ ଗୁଣୀ କବିବର୍ଗ 

 ସଭିଙ୍କୁ ଭକ୍ତି ନମନ ।

ଶରତ ଚନ୍ଦ୍ରରେ ହୋଇ ଆହ୍ଲାଦିତ

  ଜଣାଏ ଅଭିନନ୍ଦନ ।।