ଶ୍ରବଣ କୁମାର

ତ୍ରେତୟା ଯୁଗରେ ଅନ୍ଧ ମୁନିଙ୍କର

    ପୁତ୍ର ଶ୍ରବଣ କୁମାର,

ସୁଯୋଗ୍ୟ ସୁଶୀଳ ପୁତ୍ର ହିସାବରେ

   ତୁଳନା ନାହିଁ ତାହାର ।। ୧

ଅନ୍ଧ ପିତାମାତାଙ୍କର ସେବା ଯତ୍ନ 

   ଜୀବନର ବ୍ରତ କରି,

ଜୀବନ ପଥରେ କଣ୍ଟକ କଙ୍କର

   ଦୃଢେ ନେଇ ଥିଲା ବରି ।। ୨

ପିତାମାତାଙ୍କର ତୀର୍ଥ ପର୍ଯ୍ୟଟନ

   ଇଚ୍ଛାକୁ ଦେଇ ସମ୍ମାନ,

ନିଜ କାନ୍ଧ ଭାରେ ପିତା ଓ ମାତାଙ୍କୁ

    କରାଇଲା ଦରଶନ ।। ୩

ବିରଳ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ପାଲଟି ରଖିଲା

   ପୁତ୍ର ପଣର ଗୌରବ,

ନିଜକୁ ଉତ୍ସର୍ଗ କରି ଲାଭ କଲା

   ଅକ୍ଷୟ କୀର୍ତ୍ତି ବିଭବ ।। ୪

ଆଜି କାଲି କିନ୍ତୁ ସେବା ଓ ତ୍ୟାଗର

    ବଦଳିଛି ପରିଭାଷା,

ଅଣଦେଖା ହୋଇ ବୃଦ୍ଧ ପିତା ମାତା

    ଭୋଗନ୍ତି କେତେ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା ।। ୫

ନିଜ ପେଟ କାଟି ପିଅର ଜନନୀ

    କରନ୍ତି ପ୍ରତିପାଳନ,

ପିଲାଙ୍କ ଭବିଷ୍ୟ ସଜାଡୁ ସଜାଡୁ

   ନିଅଣ୍ଟ ହୁଏ ଜୀବନ ।। ୬

ସେହି ପିତା ମାତା ଅପାରଗ ହେଲେ

    କାମ ଚାପ ଦ୍ୱାହି ଦେଇ,

ଥରୁଟିଏ ହେଲେ ଦେଖି ଆସିବାକୁ

    ସମୟ ମିଳଇ ନାହିଁ ।। ୭

ତଥାପି ସେମାନେ ସନ୍ତାନ ଅନିଷ୍ଟ

   ଚିନ୍ତନ୍ତିନି କେବେ ହେଲେ,

ସବୁ ଦୁଃଖ କୋହ ଚପାଇ ରଖନ୍ତି

    ବିଶାଳ ହୃଦୟ ତଳେ ।। ୮

ଏ ଯୁଗର ପୁତ୍ର ସେ ଯୁଗ ଶ୍ରବଣ

    ଠାରୁ ଥରେ ଶିକ୍ଷା ନିଅ,    

ପୁଣି ଥରେ ମୋର ଭାରତ ଭୂଖଣ୍ଡ

    ମହକିବ ମହମହ ।। ୯