ନଈ ବାଲି

ସଂସାର ନଈରେ ସରୁ ବାଲିଟେ ମୁଁ

   ଗଡ଼ି ଚାଲେ ତା ସାଥୀରେ,

ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ସଙ୍ଘର୍ଷ ମୋହର

    ଚାଲିଥାଏ ନିରନ୍ତରେ ।।  ୧

ନିଜ ଅସ୍ତିତ୍ଵକୁ ଜାହିର କରିବା

  ପ୍ରୟାସକୁ ରଖେ ଜାରି,

ସ୍ରୋତର ପ୍ରବଳ ଗତିରେ ଧାଇଁ ମୋ

   ବଳ ଆସେ ସରି ସରି ।। ୨

ଗଡ଼ି ଗଡ଼ି ସିନା ତନୁ ହୁଏ କ୍ଷୀଣ

   ପାଏନା ମୋର ଠିକଣା,

କେତେ ଯେ ବନ୍ଧୁର ପଥ ଅଛି ବାକି

   ସେ କଥା ବି ନାହିଁ ଜଣା ।। ୩

କାହା ପଦରଜ ହୋଇ କେବେ କେଉଁ

    ଅହଲ୍ୟା ପାଇଲେ ପ୍ରାଣ,

ସୌଭାଗ୍ୟ ମଣିବି ଜାଣିବି ଜୀବନ

   ହୋଇଅଛି ମୋର ଧନ୍ୟ ।। ୪

କେବେ ଯଦି ଟିକି ଗୁଣ୍ଡୁଚି ମୂଷାର

   ମାଧ୍ୟମରେ ବୁହା ହୋଇ ,

ସେତୁ ନିର୍ମାଣରେ ନଗଣ୍ୟ ଭୂମିକା

   ପାରିବି ଯଦି ନିଭେଇ ।। ୫

ସାର୍ଥକ ହୋଇବ ଜୀବନ ମୋହର

  ସେ ସେତୁ ହେଲେ ନିୟୋଗ,

ଜନ ପଦ ପାତେ ଉଲ୍ଲସିତ ହୋଇ

   ମଣିବି ଅତି ସୌଭାଗ୍ୟ ।। ୬

କେବେ ଯଦି ଦିଅଁ ଦେଉଳ ଗଢାରେ

   ଲାଗି ଯିବି ଭାଗ୍ୟ ବଳେ,

ଭାବିବି ମୋଠାରୁ ଭାଗ୍ୟବନ୍ତ ଆଉ

   ନାହିଁ ଜଣେ ମହୀ ତଳେ ।। ୭

ଯାହା ଇଚ୍ଛା ତାହା କର ମହାପ୍ରଭୁ

     ନିଜକୁ ମୁଁ ସମର୍ପିଲି,

ମୋ ଜୀବନ ଗତି ତୁମ ହାତେ ଦେଇ

    ନିଶ୍ଚିନ୍ତେ ଶରଣ ଗଲି ।। ୮