ଶ୍ରବଣ କୁମାର

ମାତୃପିତୃ ଭକ୍ତ ଶ୍ରବଣ କୁମାର

ଯୁଗ ଯୁଗର ଅମର କଥା ,

ଦୃଷ୍ଟିହୀନ ବାପା ମାଆଙ୍କର ମନବାଞ୍ଛା

ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିବାକୁ ଥିଲା କଥା ।

ମନ କରିଥିଲେ ପୁତ୍ର ଲାଭ ହେଲେ

ତୀର୍ଥ କରିଯିବେ ସାଥେ ,

କପାଳ ମନ୍ଦରେ ଦୃଷ୍ଟି ହୀନ ହେଲେ

ପୁତ୍ର ସାହା ହେଲେ ପଥେ ।

ଯୁବକ ଶ୍ରବଣ ଭାରା ବାନ୍ଧି କାନ୍ଧେ ,

ପିତାମାତାଙ୍କୁ ଭାରାରେ ଧରି 

ତୀର୍ଥ ଭ୍ରମଣରେ ବାହାରି ପଡିଲେ

ନାନା ତୀର୍ଥସ୍ଥାନ ଘୁରିଘୁରି ।

 

ଘଟଣା କ୍ରମରେ ରାଜା ଦଶରଥ

ଯାଇଥିଲେ ମୃଗୟା ବିନୋଦେ ,

ତୃଷାର୍ତ୍ତ ମାତା ଙ୍କ ତୃଷ୍ଣା ହରଣ ନିମିତ୍ତ

ଜଳ ଭରୁଥିଲେ ଶ୍ରବଣ ହାତେ ।

ଶବ୍ଦ ଭେଦି ବାଣ ପେଶିଲେ ଦଶରଥ

ଭାବିଥିଲେ କେହି ପଶୁ ,

ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟାଉଛି ଜଳ ମଧ୍ୟେ ପଶି

ଶୀକାର କରିବେ ତାକୁ ।

ବିଧିର ବିଧାନ ଥିଲା ଟି ବିଚିତ୍ର

ବାଣ ଭେଦିଲା ଶ୍ରବଣ ଛାତି,

ରାଜା ଦଶରଥ ହୋଇ ମ୍ରିୟମାଣ

କରିଲେ ଯାଇ ବିନତି ।

ପାଣି ଗାଗରୀକୁ ଧରିଥିଲେ ସାଥେ

ଶ୍ରବଣର ଶବ ସହ ,

ପ୍ରବେଶିଲେ ଯାଇ ବ୍ରାହ୍ମଣଙ୍କ ପାଶେ

ଜଣାଇଲେ ନିଜ କୋହ ।

ପୁତ୍ର ମୃତ ଶୁଣି ବ୍ରାହ୍ମଣ ଦମ୍ପତ୍ତି

ଦେଇଗଲେ ଅଭିଶାପ ,

ପୁତ୍ର ବିରହରେ ରାଜା ଦଶରଥ

ଭୋଗିବେ ନିଜର ପାପ ।

ସେଇ ଯେ ଶ୍ରବଣ କୁମାରର ମୃତ୍ୟୁ

ଅଭିଶାପ ଫଳିଥିଲା ,

ପୁତ୍ର ବିଚ୍ଛେଦରେ ଦଶରଥଙ୍କର

ମରଣ ଯେ ଘଟିଥିଲା ।