ଶ୍ରାବଣୀର ସ୍ୱାଗତିକା

ଯାଇଥିଲୁ ତୁହି କାହିଁ କେତେଦିନୁ

  ପଛରେ ପକାଇ ମୋତେ ।

ବୁଝି ପାରିବୁନି ତୋ'ଠାରୁ ଦୂରେଇ

   ଯନ୍ତ୍ରଣା ପାଇଲି କେତେ !!

ଯନ୍ତ୍ରଣା ନୁହେଁ ତ,ମୁଠା ମୁଠା ରୁକ୍ଷ

    ରକ୍ତସ୍ରାବ ରୁଦ୍ରତାପ ।

ରୁଦ୍ରତାପ ସଙ୍ଗେ  ଫଟା କପାଳକୁ

    ବଢିଗଲା ରକ୍ତଚାପ ।।

ତୁ ତ ଯାଇଥିଲୁ କେବେ କି ବୁଝିଲୁ

  ତୋ'ବିନା ମାଆ ଦରଦ !

ଚିତ୍କାର କରି ମୁଁ  ଲୁହ ଢାଳୁଥିଲି

   ଅସହ୍ୟ ସେ ଆର୍ତ୍ତନାଦ ।।

ଆର୍ତ୍ତନାଦ ନୁହେଁ ମେଘନାଦ ପରି

    ଭୟଙ୍କର ବିଭତ୍ସତା ।

ପଶୁ ପକ୍ଷୀଠାରୁ ଗଛଲତା ଯାଏ

   ନିର୍ବାକ ଓ ନୀରବତା ।।

ଦେହସାରା ମୋର ସବୁଜିମା ଶୂନ୍ୟ

   ନିସ୍ତେଜ,ନିର୍ଜଳା,କ୍ଷତ ।

ବରଷକେ ବରଂ ଫେରିଲୁ ଶ୍ରାବଣୀ

   ଭିଜିଗଲା ମୋ'ପଣତ ।।

ଭିଜା ପଣତରେ କେତେ ଜନପ୍ରାଣୀ

   କେତେ କେତେ ଗୁଳ୍ମଦ୍ରୁମ ।

ସଭିଙ୍କ ଓଠରେ ଚେନା ଚେନା ହସ

   ଆଖିରେ ନୂଆ ସପନ ।।

ସପନ ଭିତରେ   ରଙ୍ଗ ଓଢଣୀରେ

     ବଉଦକୁ ସାଥି କରି ।

ସତେଲୋ ଶ୍ରାବଣୀ ସାଜି ବର୍ଷାରାଣୀ

    ସମ୍ମୋହନେ ଦେଲୁ ଭରି !!

ସମ୍ମୋହନ ତୋର ଆଦ୍ୟ ଆଷାଢ଼ର

    ପ୍ରାରମ୍ଭ ପ୍ରୀତି ସାଗର ।

ଭରି ଦେଇଗଲା ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ମଣ୍ଡଳରେ

    ସ୍ବର୍ଗୀୟ ସୁଖ ସମ୍ଭାର ।।

ଶାରଦୀୟ ସନ୍ଧ୍ୟା ବାସନ୍ତୀ ବଉଳ

   ସଭିଏଁ ତୋର ଭଉଣୀ ।

ଜଣେ ଋଷିଗଲେ ଆନର ମୁଖଶ୍ରୀ

   ଝାଉଁଳି ଯାଏ,ଶ୍ରାବଣୀ ।।

ଆସିଗଲୁ ଯେବେ ଅଗଣା ହସିଲା

   ଭିଜା ମାଟିର ମହକେ ।

ଓଢଣୀ ତୋହର ହସି ହସି ମୋତେ

  ମାଆ ମାଆ ବୋଲି ଡାକେ ।।

ମାଆର ଶ୍ରୀକୋଳ ସନ୍ତାନଙ୍କୁ ନେଇ

   କସ୍ତୁରୀ କସ୍ତୁରୀ ବାସେ ।

ଜଣେ ଋଷିଗଲେ,ଋଷି ଚାଲିଗଲେ

   ଆଖିରେ ଲୁହ ବରଷେ ।।

ଆ ଲୋ ସୁପୁତ୍ରୀ ତୋ'ମାଆ ଧରିତ୍ରୀ

   ସ୍ୱାଗତିକା ସୁରେ ଡାକେ ।

ମିଳି ମିଶି ଆମେ ସଜେଇ ସଂସାର

   ନାଚିବା ନୂଆ ପୁଲକେ ।।