ଶିଶିର ଭିଜା ସକାଳ

ବିଛାଡ଼ି ହେଇ ପଡ଼ିଛି

ସୁନେଲି କିରଣ ଶୀତ ସକାଳରେ

ପୃଥିବୀର ଅଳସୀ ପଣତରେ

କୋମଳ ଶିଶିର ବିନ୍ଦୁ ସବୁକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରି

ଝକ୍ ମକ କରୁଛି ଚାନ୍ଦି ପରି ।

ସାଥିରେ ଦୁଇ ଖଣ୍ଡ କାଠ ଆଉ

କୁଟା କାଠି ଦିଆସିଲି ବିଡ଼ା ନେଇ

କାଶିଆ ଅଜା ବସିଛନ୍ତି ନିଆଁ ପୋଇ ।

ରେବ ଆଇକୁ କହୁଛନ୍ତି ପାଟି କରି

ହେମ୍ବାଳ ହେଲାଣି ଦେହ ହାତ ମୋର

ଚାହା ଟିକେ ଦିଅ, କାହିଁକି କରୁଛୁ ଡେରି ।

କମ୍ବଳ ଟେ ଘୋଡ଼ି ରେବ ଆଇ

ଥୁରୁ ଥୁରୁ ପାଦେ ଚୁଲିପାଖେ ବସେ ଯାଇ

ରାଗ ଗର ଗର ହେଇ

କୁହନ୍ତି ବୁଢାଟା ଶାନ୍ତିରେ ଦେବନି ବସେଇ ।

ବାବୁନି ଉଠୁନି ବିଛଣା ଶେଯରୁ

କୁହେ ସତେ ଭାରି ଶୀତ

କାନରେ ଲଗେଇ ମୋବାଇଲ ତାର

ଶୁଣୁଛି କି ସବୁ ଗୀତ ।

କୁ କୁ କୁ କହି କୁକୁଡ଼ା ରାବିଲା

ସନିଆ ଗଲା ବିଲକୁ

ଚାରିଆଡେ ଖାଲି କୁହୁଡ଼ି ରେ ଭରା

ଦିଶେନି କିଛି ଆଖିକୁ ।