ଶିକ୍ଷକ

ନାଇଁଦେଖତ୍ କିଛି ଯାଏତ୍,ପାଏତ୍

ନାଇଁ କରତ୍ କାହାକେ ହକାର୍,ଛିଦର୍,

ସବୁ ପିଲା,ଟୁକେଲ୍ ମାନଙ୍କୁ ସମାନେ ଦେଖସନ୍

ସେ ଆଏ ଶିକ୍ଷକ ଗୁରୁ ଆମର୍ ।

ସମ୍'କୁ ଗୁଟେ ଡୁରେ ବାନ୍ଧି ରଖିଥିସନ୍

ଦେଇକରି ମାଁ,ବାପା ଲେଖେ ସ୍ନେହ ମମତା,

ସବୁ ତାକତ୍ ନିଜର୍ ଝପେଇ ଦେଇଥିସନ୍

ଛାତ୍ର,ଛାତ୍ରୀ ହେବେ କହିକରି ଜଗତଜିତା l

ଦିହେଁ ନାଇଁ ଥିସି ଛନ କପଟ ତାଙ୍କର୍

ନାଇଁକରନ୍ କଳା, ଗୁରା ଭେଦ୍ ଭାବ୍,

ଦୁନିଆଁର୍ ଅସଲ୍ ଚେହେରା ଦେଖେଇ

ଛୁଆଁର୍ ବଦଲେଇ ଦେସନ୍ ସ୍ବାଭାବ୍ ।

ଅନ୍ଧାର୍ ଜୀବିନେ ଛୋଟ୍ ସଏଲତା ବନି

ଛାତ୍ର,ଛାତ୍ରୀରର ଭବିଷ୍ୟତ୍ କରସନ୍ ଉକିଆ,

ସେ ଆଉ କେହି ନୁହେ ଶିକ୍ଷକ ଆଏ

ସବକର୍ ଠାନୁ ଆଏତ୍ ସେ ବହୁତ୍ ବଢିଆ ।

ରଝୋ ରଝୋ ବର୍ଷା ହେଉକି

ବୈଷାଖ ମାସର୍ ତପ୍'ତି ଖରା,

ସବୁ ସହି,ଲହି ଇସ୍କୁଲ୍ ଆଇସନ୍ ଶିକ୍ଷକ୍

ଛୁଆମାନଙ୍କର୍ ଜୀବନ୍ ହେବାକହି ଛଏରା ।

ଶିକ୍ଷକ୍ ଆଏ ଜିଇଲା ମାହାପୁରୁ 

ସବେ କର୍'ମା ତାହାକୁ ସମ୍ମାନ,

ତାକର୍ ବିନେ ସାରା ସଂସାର୍ ଅନ୍ଧାର୍

ହେଇଯିମା ସଭେ ହିନମାନ୍ ।

ଯାହି ଦେଖମା ମୁଡୁଆଁଟେ ମାରି

ହସିକରି ଦୁଇପଦ୍ କଥା ହେମା,

ହେଟାହି ହେବା ତାକର୍ ଗୁରୁ ଦକ୍ଷିଣା

ଆସ ମିଲିମିସି ସଭେ ଇ କଥାକେ ମାନ୍'ମା ।