ଶିକ୍ଷକ

ଶିକ୍ଷାଗୁରୁ ବୋଲି ଯେହୁ‌ ଜଗତେ ବିଦିତ

କରନ୍ତି ଅଜ୍ଞ ତିିମିିରେ ଜ୍ଞାନେନ୍ଦୁ ଉଦିତ ହେ  । ୧

ମାଳିନ୍ୟ କଳ୍ମଷ ଘଟ ଦେବା ପାଇଁ ଧୋଇ 

ସୁଧା ପୂୂର୍ଣ୍ଣ କୃପାଜଳ ଚିତ୍ତେ ଥାନ୍ତି ଥୋଇ ହେ। ୨

ଶୁଚିମନ୍ତ ହୋଇ ଯେହୁ ଗୁରୁ ସେବେ ନିିତି

ତାର ସୌଭାଗ୍ୟେ ଉଦୟ ନ ହୁଏ ଦୁୁୁର୍ନୀତି ହେ। ୩

ଶରଣଦାତା ସେ ତାଙ୍କ ମହିମା ଅପାର

ତାଙ୍କ ଦତ୍ତ ଜ୍ଞାନ-ନାବେ ଭବୁଁ ହେବୁ ପାର ହେ। ୪ 

ଉଦାରପଣେ ସେବିିଲେ ତାଙ୍କ ରମ୍ୟ ପଦ

ପାଇବୁ ଯୋଗ୍ୟ ଆସନ ଦୁଷ୍ପ୍ରାପ୍ୟ ସଂପଦ ହେ। ୫

ପାଇବୁ ଆବର ତୁ ଇପ୍ସିତ ଦିବ୍ୟ ଧନ

ଯା ପ୍ରଭାବେ କରି ପାରୁ ଅସାଧ୍ୟ ସାଧନ ହେ। ୬

ଗଣ୍ୟ ହେଵୁ ପଣ୍ଡିତରେ ପାଇବୁ ଆଦର

ଉଚ୍ଚସ୍ଥାନ ଲାଭେ ତାଙ୍କ ପଦାମ୍ଵୁଜ ଧର ହେ । ୭

ତାଙ୍କ ସମକକ୍ଷ ଆଉ ନାହିଁ କେହି ଭଵେ

ପ୍ରୟୋଜନ କର ସେହି ଅତୁୁଲ୍ୟ ବୈଭଵେ ହେ। ୮

ଶିକ୍ଷକ ବ୍ୟତୀତ ନାହିଁ ଭବେ ସୁଜ୍ଞଜନ 

ଏଣୁ ତାଙ୍କୁ ସେବି କର ସୌଭାଗ୍ୟ ଅର୍ଜନ ହେ। ୯

ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ପ୍ରତିତୁଲ୍ୟ ନାହିଁ ଏ ସଂସାରେ

ଶାନ୍ତଶୀଳ ଧୈର୍ଯ୍ୟଶୀଳ ସୁଶିକ୍ଷାା ପ୍ରସାରେ ହେ। ୧୦

ନିୟମିତ ଆସୁଥାନ୍ତି ସେ ଵିିଦ୍ୟା ସଦନେ

ଶିଷ୍ୟହସ୍ତେ ଦ୍ୟନ୍ତି ଜ୍ଞାନ ସାନନ୍ଦ ବଦନେ ହେ । ୧୧