ଶୀତରାତି

ଶୀତପାଇଁ ସିନା ପ୍ରୀତିର ହାଟରେ 

   ରାତିର ଚାହିଦା ବଢ଼ିଛି 

ସଞ୍ଜ ନଇଁ ଗଲେ ପ୍ରିୟା ଜୁଡା ବାନ୍ଧି 

  ପ୍ରିୟର ବାଟକୁ ଚାହୁଁଛି ।

ପ୍ରେମର ପ୍ରଶାନ୍ତ ମହାସାଗରରେ 

   ଉଜାଣି ସ୍ରୋତ ଯେ ବହୁଛି 

ଦେହେ ମନେ ଆଜି ଏ କି ଶିହରଣ 

  ମାଘର ମହନି ଲାଗିଛି ।

ଶୀତ ସଜେଇଛି ରୂପସୀ ରାତିକୁ 

  ଵାସୁଛି ସେ ନିଶିଗନ୍ଧା 

କେବେ ରାଗିଣୀର ରାଜକନ୍ୟା ଟିଏ 

  ସତେକି ରଜନୀଗନ୍ଧା ।

ଶୀତ ସରିସରି ଯାଏ ସିନା ପ୍ରିୟ 

   ପ୍ରେମ ଆମ ସରିନାହିଁ 

ପ୍ରୀତିର ପାଉଣା ଅଧା ରହିଗଲା 

   ପରିଶୋଧ ହେଲାନାହିଁ ।

ରାତି ରାଜପଥେ ସୁନ୍ଦରୀ ଶୀତଟା 

  ପ୍ରୀତିର ପସରା ମେଲିଛି 

ପ୍ରେମ ସରିଯିବ ପ୍ରିୟ କିଣିନେଵ 

   ଦୂରଭାଷେ ଜଣାଇଛି ।

ରାତିଏ ପ୍ରୀତି ମୁଁ ମାଗିଛି ପ୍ରିୟକୁ 

  କିଛି କ୍ଷଣ ରହ ଶୀତ 

ମଧୁଶାଳା ଏବେ ନିଶ୍ଚେ ମହକିବ 

  ଗାଇ ମିଳନର ଗୀତ ।

ଶିଶିରର ରାତି ଆଙ୍କେ କେତେ ସ୍ମୃତି 

   ଦରଭିଜା ତନୁମନେ 

ଅସୁମାରୀ ସ୍ବପ୍ନ ଉଙ୍କି ମାରୁଥାନ୍ତି 

  ତନ୍ଦ୍ରାଭରା ସେ ନୟନେ ।

ପାହାନ୍ତି ପ୍ରହର କାକର ପ୍ରଖର 

  ଉଷ୍ମ ଆଲିଙ୍ଗନ ଲୋଡା 

ଚକୋର ଚକୋରୀ ହେଉଥାନ୍ତି ଘାରି 

   ଭୋଗୁଥାନ୍ତି ପ୍ରୀତିପୀଡା ।

ଧନୀ ସଉକରେ କମ୍ବଳ ରେଜେଇ 

    ପଶମ ପୋଷାକ ପିନ୍ଧେ

ଗରିବର ଦେହ ଫୁଙ୍ଗୁଳା ମୁକୁଳା 

    ଅସରନ୍ତି କୋହ ରୁନ୍ଧେ ।

ହିମପ୍ରଵାହରେ ରାତି ପ୍ରୀତି ଦୁହେଁ 

  ମହମହ ହୋଇ ବାସେ 

ନିଦ ଆଉ ସ୍ବପ୍ନ ଲୁହେ ଭିଜିଲେଣି 

ଶୀତ ଫେରିବାକୁ ବସେ ।