ଶୀତରାଣୀ

ପୌଷେ ଆସି ମାଘେ ଯିବା ତାହାର ସ୍ଵଭାବ

ତାହାକୁ ବା କିଏ ପାଶୋରି ପାରିବ ।

କାକର ଭିଜା ପ୍ରଭାତେ କଅଁଳିଆ ଖରା ,

ଫୁଲ,ଫଳରେ ସୁଗନ୍ଧେ ପୁରେ ଗଗନ ଧରା ।

ପିଢାରୁ ଉଠଇ ଧୂଆଁ ସୁନିଲ ଗଗନେ,

ପତ୍ରରେ ପଢି ଶିଶିର ଝଟକନ୍ତି ଯେହ୍ନେ ।

କମ୍ବଳ ସାଙ୍ଗକୁ ଧରା ସୁଖଇ ଖରାରେ ,

ଅତି ସୁନ୍ଦର ଦିଶେ ଧରା ଶୀତର ଆସନ୍ନେ ।

ସୁନ୍ଦର ପରିବେଶ କି ମନଲୋଭା ,

ରାଜାକୁ ମାନଇ ଯେହ୍ନେ ରାଜ ମୁକୁଟ ର ଶୋଭା ।

ଦଦରା ବୁଢୀ ମୁଣ୍ଡଯାକି ବସିଥାଏ ପିଣ୍ଡାରେ,

ନାଲିଆ ଚା ର ମଜା ନେଉଥାଏ ସଞ୍ଜେ ସକାଳେ ।

ଚାଷୀ ଭାଇ ଚାଲେ କାନ୍ଧେ ଧାନ ଭାର ବୋହି,

ଖଳା ବାଡ଼ିରେ ଥକା ମାରୁଥାଏ ଚାଷକୁ ସରାଇ ।