ଶୀତ

ହେ ! ଶୀତ ତୁମେ ଆଜି ଫେରି ଯାଅ

ଫେରି ଯାଅ ତୁମ ଘରେ

ନିରାଶ୍ରୟ ଲୋକେ କିପରି ରହିବେ

ଦୀନ ହୀନ ରାସ୍ତା ପରେ ।

ତୁମର ପ୍ରକୋପ ହାଡ଼ ଭଙ୍ଗା ଶୀତ

ସହି ତ ପାରିବେ ନାହିଁ

ସରଳ ପ୍ରାଣଟି ଅବହେଳା ପାଇ

କାନ୍ଦିବ ଯେ କଇଁ କଇଁ ।

ତୁମେ ଯେ ଆସିଛ ଅମୀର ହସୁଛି

ଉଷୁମ ବସ୍ତ୍ରର ତଳେ

ହସେ ପ୍ରିୟତମା  ପ୍ରିୟତମ ପାଇଁ

ଜଳିବାକୁ ପ୍ରେମାନଳେ ।

ତୁମେ ଯେ ଆସିଛ ଜାଣି ପାରି ଆସେ

ଶିଶିର ବୃକ୍ଷରେ ଫଳ 

ସେ ଫଳକୁ ନେଇ ନବ ବଧୁ ପରା 

କରିଛି ଗଳାର ମାଳ ।

ତୁମେ ଯେ ଆସିଛ ପୂରବେ ଉଇଁଛି

ଅଳସୁଆ ଶୀତ କର

ନଦୀ ପଠାଟାରେ ବିଛେଇ ପଡ଼ିଛି

ଧରିବାକୁ ପ୍ରିୟ କର ।

ତୁମେ ଯେ ଆସିଛ ଅଷ୍ଟମୀ ଜହ୍ନଟା

ଗରବେ ଉଠିଛି ମାତି

ଏଣ୍ଡୁରି ପିଠାର  ବାସ ମହକରେ

ଫୁଲେଇ ଚାଲୁଛି ଛାତି ।

କେତେ ଆନନ୍ଦକୁ ଢାଳି ଦେଲ ଶୀତ

ସଂସାର ମଙ୍ଗଳ ପାଇଁ

ଖଣ୍ଡିଏ ବସ୍ତ୍ରକୁ   ଦେଇ କି ପାରିବ 

ଗରିବ ତନୁକୁ ଚାହିଁ ।