ଶୀତ

• ହେମନ୍ତ ର ଅନ୍ତ ପରେ ପରେ ଶୀତ,

• ଧରାରେ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲା,

• ଶୀତ ଶିକ୍ତ ବାତ ଉଦୀଚୀ ପ୍ରାନ୍ତରୁ,

• ପ୍ରବାହେ ଶୀତଳ ଲାଗିଲା , ଆକାଶୁ ତୁଷାର ଝରିଲା,

• ସେ ତୁଷାର ବର୍ଷା ବରଷଣେ ଧୀରେ,

• ସରେ କୁଶେଶୟ ମରିଲା ।।

• ପ୍ରାତିଚୀ ଭାଲେ ପ୍ରଭାକର ଉଦୟ,

• କୋମଳ କିରଣ ପରସେ,

• ଦୁର୍ବାଦଳେ ହୀମ ବିନ୍ଦୁରେ ବିନ୍ଦୁରେ,

• ତା ଔଜ୍ଜ୍ଵଲ୍ୟ ରୂପ ବିଭାସେ , ସତେକି ଅଳସୀ ବିଳସେ,

• ମୁକୁତାର ହାର କିଅବା ଗଳାରେ,

• ଲମ୍ଵାଇ ଅଚଳା ଝଲସେ ।।

• କ୍ଷୀଣ ହେଲା ଦିବା, ଦିବାକର ବିଭା,

• ଦେହକୁ ଅମୃତ ସମାନ,

• ଲାଗିଲା, “ସକଳେ ରବିକର ତଳେ,

• ଦେହେ ଢାଙ୍କି ଶୀତ ବସନ , ନିଦାଘେ ଯେସନେ ଚନ୍ଦନ,

• ସମାନ ମିହିର କର ଜନମନ,

• ଦୁଃଖ କୁ କରଇ ହରଣ ।।

• ଯେମନ୍ତ ଗ୍ରୀଷମ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଗ୍ରୀଷ୍ମ ରେ,

• ଉର୍ବୀ ହୁଏ ବହ୍ନି ସମ

• ତହୁଁ ବଳି ତାର ଶୀତଳ ପ୍ରକୋପେ

• ଧରା ହୁଏ କଂପମାନ , ଶୀତ ତ ହେଲାଣି ବିଷମ

• ଶୀତରେ ପ୍ରସୂନ ନଫୁଟେ ପାଦପେ

• ଦିଶଇ ଯଥା ଶିରୀ ହୀନ ।।

• ତୁଷାର ସହିତ ମୃଗାଙ୍କ ନକ୍ଷତ୍ର,

• ରସା ରେ ଶୀତଳ କୈ।ମୁଦୀ,

• ଥରଏ ସଚରାଚର ତା ପ୍ରତାପେ

• ବୈଶ୍ଵାନର ସର୍ବେ ଲୋଡ଼ନ୍ତି , ଶୀତ ବାସ ଅଙ୍ଗେ ଢାଙ୍କନ୍ତି,

• ପ୍ରବାସେ ବିରହି ପ୍ରୀୟା ର ପରଶ

• ବିଚ୍ଛେଦେ ରଜନି କାଟନ୍ତି ।।

• ଏହି ଶୀତକାଳ କରଇ କାତର,

• ଦୁଃଖୀ ଜନ ଦୁଃଖେ ଆତୁର,

• ତଥାପି ଅନେକ ଫୁଲ,ଫଳ ଦାନ,

• ଦେଇଥାନ୍ତି ଋତୁବର , କିନ୍ତୁ କଷ୍ଟ ଦ୍ୟନ୍ତି ଅପାର,

• ସେ କ୍ଳେଶ ହୃଦୟ ପଟରେ ଅନେକ,

• କାଟଇ ଦୁଃଖ ର ଗାର ।।

• କବିଶ୍ରୀ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ଚନ୍ଦ୍ର ମିଶ୍ର ,ମଙ୍ଗଳାଯୋଡି ,ଖୋର୍ଦ୍ଧା

• ---------- -------------------- ----------