ଶୀତ ପାଇଁ ଗୀତ ଟିଏ

ଶୀତ ଆସେ କାକର ପଖଳା

      ଶୁଭ୍ର ପୋଷାକରେ

           ଦୂର ବନଭୂମି ସଜ ହୁଏ

                ମୁକ୍ତା ସମ କାକର ବିନ୍ଦୁରେ ।

ଝଟକି ଉଠେ ଆନନ କାନନ

    ଆକାଶର ଧୁମିଳ ବକ୍ଷ

         ସତେକି ଶୀତ ପକ୍ଷୀ

               ଉଡ଼ି ଆସେ ଦୂର ରାଇଜରୁ 

                       ବିସ୍ତାରିତ କରି ପକ୍ଷ   ।

ମଧୁମତୀ ଫୁଲ ସବୁ

    ନୀରବରେ ସ୍ୱାଗତ କରନ୍ତି

        ଶୀତର ସେ ଶୀତଳ ସ୍ପର୍ଶରେ

             କିଛି କ୍ଷଣ ନିଜକୁ ହଜାନ୍ତି ।

କଅଁଳ ଦୁର୍ବାର ତନୁ

    ଲାଗେ ନରମ କୋମଳ

          ଶୀତ ପାଇଁ ଗୀତ ଗାଏ

               ଓଠ ତାର ସିକ୍ତ ସଜଳ  ।

ପକ୍ଷୀ  ଛାଟେ ଡେଣା ତାର    

      ଉଡିଯିବ ଖାଦ୍ୟ ଅନ୍ୱେଷନେ

            ପାରେ ନାହିଁ ରୋକି ଶୀତ

                    ରହି ଜା ଆଉ କ୍ଷଣେ  ।

ପାହାନ୍ତି ପ୍ରହର ଉଷୁମ ଶେଯରେ

       ମିଠା ମିଠା ସ୍ବପ୍ନଭରା ଆଖି

           ଗହନ ନିଦର ଗହମ କିଆରୀ

                 କିଛି କିଛି ରହିଯାଏ ବାକି ।

ଆନମନା ନବ ବଧୁ

     ଅଳସେଇ ଶୋଇ ରହେ   

          ଆଉ କିଛି କ୍ଷଣ ଘୁମେଇ ଯିବାକୁ

                   ଏଇ ବେଳେ ମନ ଚାହେଁ ।

କାକର ସ୍ନାତ ବୃକ୍ଷରାଜି

   ସତେକି ଛନ୍ତି ପ୍ରତୀକ୍ଷା ରେ

          ବାଳାରୁଣ ବନ୍ଦାପନା ପାଇଁ

                 ସାଜିଛନ୍ତି ପତ୍ର ପୁଷ୍ପ ଭାରେ ।

ପୂଜା ଘରୁ ଧୂପ ଧୂଆଁ

      ଘଣ୍ଟି ସ୍ଵନ ଆଳତି ମହକ

             ପ୍ରତ୍ୟୁଷ ର ଅଙ୍ଗନରେ

                   ଭରିଦିଏ ଅପୂର୍ବ ପୁଲକ ।

ଅନାବନା କଥା ଛାଡି

    ଉଠିଆସ କରେ ଆମନ୍ତ୍ରଣ

          ସକାଳ କୁ କରେ ତାଜା

                 ଶୀତ ଦିଏ ପ୍ରୀତି ନିମନ୍ତ୍ରଣ ।