ଶିବ ମହିମା

ହେ ଶିବ ଶଙ୍କର  ଭୋଳା ମହେଶ୍ୱର

ସତ୍ୟ ଶିବ ଓ ସୁନ୍ଦର,

ମୁହିଁ ଦୁର୍ଯ୍ଯୋଧନ    ମୂର୍ଖ ଅକିଞ୍ଚନ

କି ଗୁଣ ଗାଇବି ତୋର  ।

ତପେ ବର ଦେଉ ଅବା କୋପେ ଦେଉ

ମହିମା ତୋର ଅପାର,

ଆଜି ଫାଲ୍ଗୁନର    କୃଷ୍ଣ ଚତୁର୍ଦ୍ଦଶୀ

ଧରା ପୃଷ୍ଠେ ଅବତର  ।

ଆହେ ଆଶୁତୋଷ  ପିଇଥିଲୁ ବିଷ

ସମୁଦ୍ର ମନ୍ଥନ ବେଳେ ,

ରକ୍ଷା କରିବାକୁ  ତିନୋଟି ଭୁବନ

ସୃଷ୍ଟି ନାଶ ହେବ କାଳେ  ।

ଗର୍ଭବତୀ ମୃଗୀ  ସଙ୍ଗେ ଦୁଇ ଛୁଆ

ଚରଇ ସୁବାହୁ ବନେ,

ଦେଖି ଏକ ବ୍ଯାଧ ମୃଗୀ ଧରିବାକୁ

ଚିନ୍ତା କଲା ମନେ ମନେ  ।

ଘେରିଲା ଶବର  ମୃଗୀ ଚାରି ପାଶ

ବିପଦ ଦେଖି ହରିଣୀ

କାତରେ ଡାକିଲା  ମୃଗୁଣୀ ପ୍ରଭୁ ହେ

ରକ୍ଷା କଲୁ ହଳ ପାଣି ।

କୋଟି ତେଜ ତୋର   ଜ୍ୟୋତିର୍ଲିଙ୍ଗେ ଉଭା

ଜଗତେ ହେଉ ପ୍ରକଟ,

ଦୁନିଆରେ ଯେତେ  ପାପ ଦ୍ଵେଷ ହିଂଶା

ଜଳି ପୋଡି ହେଉ ନଷ୍ଟ  ।

ଶିବ ସଦାଶିବ  ନୀଳକଣ୍ଠ ଭବ

କାତରେ କରେ ଗୁହାରି,

ଏ ଦୁଃଖୀ ପରାଣ  ଅକଥ କଷଣ

କୃପା କରି ନେଏ ହରି  ।