ଶହୀଦ୍ ର ହସ

ତା'ର ଇଚ୍ଛା ଥିଲା ଦିନେ ଆସିଥାନ୍ତା ଗାଁ କୁ !

ଦେବାକୁ ମା ପାଇଁ ଔଷଧ ,

ପୁଅ ପାଇଁ ଖେଳନା ,

ଆଉ ପ୍ରାଣପ୍ରିୟା ପାଇଁ ଦେବାକୁ ଚୁମ୍ବନ ଟିଏ !

ଅଦମ୍ୟ ଆଶା ନେଇ ଯାଇଥିଲା ,

ଫେରିଥିଲେ ଆଣିଥାନ୍ତା ଦେଶ ମାତୃକାର ବିଜୟ ବାନା ।

ବିଜୟ କୁ ଖୋଜି ପାଇଲା ଗୁଡାଏ ଗୁଳି ,

ରକ୍ତ ,ମାଂସ ର ଖଣ୍ଡ ବିଖଣ୍ଡିତ ଶରୀର ।

ଦେଶପାଇଁ ଲଢୁଲଢୁ ସେ ଶହୀଦ୍ ହେଇଗଲା ।

ଡରିବା ତ ତା କପାଳେ ଲେଖା ନାହିଁ ,

ମୃତ୍ୟୁ କୁ ତ ସ୍ଵୀକାରିଛି ତାର ଭବିଷ୍ୟତ ,

ଡରିବ କାହାକୁ ?

ଗ୍ରେନେଡ୍ ମାଡ଼ ନା ଆତଙ୍କବାଦୀ ହମଲା କୁ ?

ପୁଅ ସତ୍କାର କରିବ ତା ସହୀଦ ବାପାର ଶରୀର ,

ଦେଶ କାନ୍ଦୁଛି ବୀର ଜବାନ୍ କୁ ଦେଖି ।

ହେଲେ ଶହୀଦ୍ ?

ଏବେ ବି ହସୁଛି !

ଆଉ ସତେ ଯେପରି କହୁଛି -

ତୁମେ ତ ମରିଯାଇଛ ମୁଁ ଶହୀଦ୍ ହେବା ପରେ ପରେ ,

ଦେଶଦ୍ରୋହୀ ମାନେ ଏବେ ଖାଲି ତୁମ ପାର୍ଥିବ ଶରୀର ବାକି ଅଛି !