*ସ୍ବପ୍ନ*

ବାୟା ଚଢେଇ ପରି..

ହ୍ରୁଦୟ ଭିତର ର ଇଚ୍ଛା ଗୁଡିକ ବସା ବାନ୍ଧନ୍ତି..

ଦୁଇ ନିଦୁଆ ଆଖି ପତା ର ଆବରଣ ଭିତରେ..

ପରସ୍ତ ପରସ୍ତ ସ୍ବପ୍ନ ର ରୁପ ନେଇ.. ା

ସ୍ବପ୍ନ ତ ସ୍ବପ୍ନ..

ସେ ଜାଣେନା ବାସ୍ତବ ଆଉ ଅବାସ୍ତବ ର ମୂଲ୍ୟାୟନ..

ଜାଣେନା ପାପ - ପୂଣ୍ୟ ର ମିଶାଣ କଟାଣ

ଉଡିବୁଲେ ପ୍ରଜାପତି ଟେ ପରି ନିଜର ରଙ୍ଗୀନ ବଗିଚା ରେ...ା

ହଁ..ସେଦିନ ମୁଁ ବି ତ ଦେଖୁଥିଲି ସ୍ବପ୍ନ..

ତ୍ରିରଙ୍ଗା ପତାକା କରେ ମୋ ଭାରତ ମାତା ଙ୍କୁ..

ବିଭାବସୁ କରେ ବିଭାସିନୀ ମାଆ ମୋର..

କି ଅପୂର୍ବ ତାର ବାତ୍ସଲ୍ୟ ର କାନ୍ତି..

ମେଘ ଲେଖେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ପାଦ ଝୋଟି ଆକାଶ ଦେହ ରେ..

ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଦେବୀ ଧୀରେ ଧୀରେ ପାଦ ଥାପନ୍ତି କ୍ରୁଷକ ର ସୁନା ର କ୍ଷେତ ରେ ା

ଯେଉଁଠି ଏ ଦେଶ ର ଅନ୍ନଦାତା ଗାଉଥାଏ..

ଜୀବନର ମଧୁର ସଙ୍ଗୀତ ହର୍ଷିତ ପ୍ରାଣ ରେ..ା

ଦେଖୁଥିଲି ମୁଁ ରାମରାଜ୍ୟ ର ପ୍ରତିଛବି...

ମୋ ଜନ୍ମଭୂମି ର ପ୍ରତିଟି କୋଣ ରେ ା

ଯେଉଁଠି ନାରୀ ଓ ପୁରୁଷ ଭିତରେ ଭେଦ ଭାବ ନାହିଁ..

ହିଂସା ନାହିଁ, ଇର୍ଷା ନାହିଁ, ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାର ନାହିଁ..

ନାହିଁ ମଧ୍ୟ ଆତଙ୍କ ବାଦ ର କରାଳ ଛାଇ..

ଚାରିଆଡେ କେବଳ ଶାନ୍ତି ଆଉ ସତ୍ୟ ର ଜୟ ଗାନ ା

ପରପାରି ରୁ ଶହିଦ ମାନଙ୍କର ପୂଣ୍ୟ ଆତ୍ମା ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୁଏ..

ଦେଖି ତାଙ୍କ ସ୍ବପ୍ନ ର ଭାରତ ବର୍ଷ କୁ ପ୍ରାଣ ବନ୍ତ ରୂପେ.. ା

**** **********.. *****

ହଠାତ୍ ମୋର ନିଦ ଭାଙ୍ଗେ ଗୁଳି ର ଶବ୍ଦ ରେ...

ଚମକି ଉଠି ଦେଖେ ମୁହିଁ..

ସ୍ବାମୀ ମୋର ଖୋଲିଛନ୍ତି T.V...

ପର୍ଦ୍ଦା ରେ ଆତଙ୍କ ବାଦୀ ଙ୍କ ଗୁଳି ଚୋଟ ରେ..

ମୋ ରକ୍ତାକ୍ତ ଭାରତ ା

ବିଶ୍ବାସ କରି ପାରିଲିନି ବାସ୍ତବତା ର ନିଷ୍ଠୁର ସତ୍ୟ କୁ...

ଏଇଠି ଯେ ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ରେ..

ଆହତ ହୁଏ ଦେଶପ୍ରେମ ହିଂସା ର ଭୁଜାଲି ରେ ା

ଧର୍ଷିତା ସତ୍ୟ ଛଟ୍ ପଟ୍ ହୁଏ ମିଥ୍ୟା ର ଅନ୍ଧାରି ଇଲାକାରେ.. ା

ଭୂ- ପତିତ ହୁଏ ଶାନ୍ତି ର ଅର୍ଦ୍ଧ ମ୍ରୁତ କ୍ଷତାକ୍ତ ଶରୀର..ା

ବେସିନ୍ ର ଟ୍ୟାପ୍ ରୁ ବିନ୍ଦୁ ବିନ୍ଦୁ ଜଳ ଝରିବା ପରି..

ଧୀରେ ଧୀରେ ମୋ ସ୍ବପ୍ନ ସବୁ ଝରି ପଡନ୍ତି..

ମୋ ଆଖିକୋଣ ରୁ ଲୁହ ର ନଈ ଟିଏ ହୋଇ..

କୁଳୁ କୁଳୁ ନୂହେଁ..

କଇଁ କଇଁ ହୋଇ କହେ ସେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଶବ୍ଦ ରେ...

ତୁ ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖନା..

ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖନା ରେ ପାଗଳୀ କବୀ..

ଏ ହ୍ରୁଦୟ ହୀନ ଦୁନିଆଁ ରେ..

ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖିବା ବି ମନା..

ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖିବା ବି ମନା.. ା

*******************

ଆହ୍ଲାଦିନୀ ପାଣିଗ୍ରାହୀ ଦାଶ

********************