ସ୍ବାଗତ ସମ୍ଭାଷଣ

କିଏ ତୁମେ ଚିତ୍ରକାର

କିଏ ତୁମେ ମୂର୍ତ୍ତିକାର

       ଗଢ଼ିଦେଲ ନିଖୁଣ ପ୍ରତିମା

ଢ଼ଳ ଢ଼ଳ ଉଜ୍ଜ୍ବଳ ନୀଳପଦ୍ମ ସଦୃଶ,

ବୁଦ୍ଧିଦୀପ୍ତ,ଜ୍ଞାନଦୀପ୍ତ,ଦୁଇଟି ନୟନ,

କପାଳରେ ଆଙ୍କିଦେଲ ତୃତୀୟ ଲୋଚନ

        କରିବାକୁ ଦୁଷ୍ଟ ସଂହାରଣ ।

     

          ମା !

ତୁମେ ଦିବ୍ୟରୂପା,ଦିବ୍ୟଦର୍ଶିନୀ

ସର୍ବ ମନ୍ତ୍ରମୟୀ ଦେବୀ

         ସର୍ବ ତତ୍ତ୍ୱ ସ୍ବରୂପିଣୀ

ପାର୍ବଣ ତିଥିରେ ଦିବ୍ୟଜନନୀଙ୍କ

         ଶାରଦୀୟ ଧରାବତାରଣ

ଘଣ୍ଟ, ଘଣ୍ଟା, ନହବତେ

         କମ୍ପିଉଠେ ଗଗନ, ପବନ ।

"ମା" ତୁମ ଆଗମନେ

         ତନୁମନେ ଖେଳିଯାଏ ଶିହରଣ

ତୁମ ଦରଶନେ

      ଘୁଞ୍ଚିଯାଏ ଅନ୍ଧାର, ଅଜ୍ଞାନ

ଲୁଚିଯାଏ ଯେତେ ମାନ,ଅଭିମାନ

ଧୋଇ ନିଏ ସବୁ ଉଦାସପଣ

ହୃଦୟର ପ୍ରତିଟି ତନ୍ତ୍ରୀରେ

       ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ ଅର୍ପୂବ ସ୍ପନ୍ଦନ ,

କୋଣେ, ଅନୁକୋଣେ

       ଭରିଯାଏ ପ୍ରଗାଢ ଚୈତନ୍ୟ ।

ଚଳଚଂଚଳ ହୁଏ ସମଗ୍ର ସତ୍ତା

       ସ୍ନେହ ,ପ୍ରେମ ଉଦାରତା

      ପରମତୃପ୍ତି ଆଉ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣତା ।

ଅନ୍ଧକାର ବୁକୁଚିରି

ବ୍ୟାକୁଳିତ ଆଖି ଦୁଇ

       ଖୋଜେ ଆଜି ଆଲୋକର ସଂଧାନ ।

କରିବାକୁ ତୁମ

       ସ୍ବାଗତ ସଂଭାଷଣ

ମା! ତୁମେ ଅନନ୍ୟ।

       ଲାବଣ୍ୟମୟୀ ଗୋ

       ତୁମେ ଅତୁଳନୀୟା ।