ଅନ୍ତଃସଲୀଳା

      କିଏ ବା କେତେ ବୁଝିଛି ?

  ସେ ଶାଶ୍ବତ ପ୍ରେମକୁ !! ତା'ର ନିବିଡ଼ତାକୁ

  ଆନ୍ତରିକତାରେ ଭର୍ତ୍ତି ଆତ୍ମୀୟତାକୁ

 ତନ୍ଦ୍ରାଚ୍ଛନ୍ନ ଆଖିପତାରେ ଅଜସ୍ର କମ୍ପନକୁ

 ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଜୀବନର ଛନ୍ଦାୟିତ ରୂପକୁ

 ପଉଷର ପତ୍ରଝଡା ଅଥଚ ଫଗୁଣର ପଲ୍ଲବୀତ

          ଛଟପଟ ଜୀବନର ପରିବ୍ୟାପ୍ତି ଅନୁରକ୍ତିକୁ       

       ମନୋବିନୋଦ ଓ ମନୋବେଦନାର ମନରଥକୁ ।

  କୈଶୋରରେ ଝଙ୍କୃତ ମନ୍ତ୍ର ତାରୁଣ୍ୟରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣତାକୁ

     ନିର୍ନିମେଷ ନୟନରେ ସମୁଜ୍ବଳ ଚାହାଣୀକୁ

            

              ପ୍ରେମ !

           ପାପୁଲିଏ ମୋହ

          ଆଂଜୁଳାଏ ସ୍ନେହ

  ହୃଦୟର ପ୍ରତିଟି ସ୍ପନ୍ଦନ - ନିବିଡ଼ ଆଶ୍ଳେଷ

          ଆଉ ନିରୁତା ଆପଣାପଣ ,

             ଆତ୍ମସମର୍ପଣ ,

         ସୂର୍ଯ୍ୟସ୍ନାତ ରକ୍ତିମ କିରଣ ।