ସୌର ଜଗତର ମଉଡମଣି

ନମସ୍ତେ ସବିତା   ପ୍ରଭୁ ଦିବାକର

     ପୂଜୁଛି ତୁମ ପୟର,

ସପ୍ତ ଅର୍ଘ୍ୟ ବାଢେ  ସୂର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରଭାକର

    ଘେନ ମୋର ନମସ୍କାର ।

କାଶ୍ୟପ ନନ୍ଦନ   ଅଦିତୀ ତନୟ

      ଆଦିତ୍ୟ ଅରୁଣ ରବି,

ଚନ୍ଦ୍ରଭାଗା ତୀର୍ଥେ   କୋଣାର୍କ ମନ୍ଦିରେ

      ପ୍ରତିଫଳେ ତୁମ ଛବି ।

ଭୋ ହିରଣ୍ୟଗର୍ଭା   ଅର୍କ ଭାନୁ ମିତ୍ର

      ଦିନକର ଛାୟା ପତି,

ନବଗ୍ରହ ରାଜା   ଉଡୁ ତୁମ ଧ୍ଵଜା

    ତୁମ ବିନୁ କାହିଁ ଗତି ।

ତୁମ ରଥେ ଥାଏ   ବାର ଯୋଡ଼ା ଚକ  

     ଟାଣୁଛନ୍ତି ଘୋଡ଼ା ସାତ,

ତୁମ ପରିଧିରେ    ଅନ୍ୟ ଗ୍ରହଙ୍କର

      ରହିଛି ସୁଗମ ପଥ ।

 ସୌର ଜଗତର   ମଉଡମଣି ଗୋ

‌   ନେତ୍ର ଅଟ ସଂସାରର,

ତବ ବିନେ ପ୍ରଭୁ    ସାରା ଜଗତରେ

      ଘୋଟିଯାଏ ଅନ୍ଧକାର ।

ଆକାଶ ମାର୍ଗରେ   ଗଡ଼େ ତୁମ ରଥ

        ଋତୁ ଚକ୍ର ବଦଳଇ,

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ପରେ ବର୍ଷା    ଶରତ ହେମନ୍ତ

       ଶୀତ ବସନ୍ତ ଆସଇ ।

       

‌