ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଭଵନ

କେଡ଼େ ସୁନ୍ଦର ଏ ବିଶ୍ୱଭୁବନ

ସବୁଠୁଁ ସୁନ୍ଦର ଚକାନୟନ |

ପୃଥ୍ୱୀରେ ଭାରତ ବର୍ଷ ଶୋଭନ

ଭାରତେ ରମ୍ୟ ଉତ୍କଳ ଭୁବନ |

ଉତ୍କଳର ସାର ଶୋଭା ରତନ

ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ବୈକୁଣ୍ଠ ଅମର ବନ୍ଦନ |

ଯହିଁ ନୀଳଚକ୍ରେ ଉଡ଼େ କେତନ

ନାମ ବହିଅଛି ପାପୀ ପାବନ |

ସୁନ୍ଦର ତାହାର ପରିବେଷ୍ଟନ

ମନ୍ଦିର ଚୁମ୍ବିଚି ନୀଳ ଗଗନ |

ଅଦୂରେ ସାଗର କରେ ଗର୍ଜନ

ଦେଉଳକୁ ଶ୍ରାବ୍ୟ ନୁହେଁ ସେ ସ୍ଵନ |

ସିନ୍ଧୁ ବେଳାଭୂମି ଶୋଭା ସଦନ

ଉଲ୍ଲସି ଉଠଇ ଦର୍ଶକ ମନ |

ପୂର୍ଣିମାରେ ସିନ୍ଧୁ କରେ ନର୍ତ୍ତନ

ଉତ୍ତାଳ ଲହରୀ ହୁଏ ଉତ୍ପନ୍ନ |

ଚନ୍ଦ୍ରିକାଚର୍ଚ୍ଚିତ ନିଶି ଶୋଭନ

ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ବୈଚିତ୍ର୍ୟ ବିଶ୍ୱ ବନ୍ଦନ |

ବିଚିତ୍ରକର୍ମାର ବିଚିତ୍ରାୟନ

ପତାକା ଛାଇ ନପଡେ ନିମନ |

ପବନର ବିପରୀତେ ଉଡ଼ନ

ହେଉଥାଏ ନୀଳଚକ୍ରେ କେତନ |

ନୀଳ ଚକ୍ର କଲେ ଅବଲୋକନ

ଦୂରୁ ପାରୁଶରୁ ସମ ଦର୍ଶନ |

ଦେଉଳ ଉପରେ ବିହଗ ଗଣ

ଉଡ଼ନ୍ତି ନାହିଁ ଏତ ବିଡ଼ମ୍ବନ |

ବ୍ୟୋମଯାନ କରେ ନାହିଁ ଗମନ

ଆଲୋକର ଉତ୍ସ ଚୁମ୍ବେ ଗଗନ |

ଯେବେ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଆହରଣେ ମନ

କ୍ଷେତ୍ରବର ପୁରୀ କର ଦର୍ଶନ |