ସାଆନ୍ତଙ୍କୁ ଜ୍ୱର

କାହିଁକି କରୁଛୁ ଏ ମାନବିୟ ଲୀଳା,

ହେଇରେ ଚକାଡୋଳା,କିମ୍ପା

ଗାଧୁଆରେ ତତେ ପୁଣି ହଉଛି ଜ୍ୱର,

କାହିଁତ ଜମା ବିଶ୍ୱାସ ହଉନି ମୋର l

ତାତିରେ ତୋ ଦେହେ ଖଇ ଫୁଟୁଛି,

ସୁସ୍ଥ ହବାପାଇଁ ତତେ ପୁଣି,ସାମାନ୍ୟ

ଫୁଲୁରୀ ତେଲର ଲୋଡ଼ା ପଡୁଛି

ଯା ନାମ ସୁମରି, ବିନା ବଇଦରେ l

ଏ ସଂସାରେ ନାଶ ହୁଏ କାହୁଁ କେତେ

ରୋଗ ବ୍ୟାଧି,ଅଣସର ଘରେ

ତାକୁ ପୁଣି ଖୋଜା ଚେରମୂଳି ମହୋଷଧି

ଧନ୍ୟ ତୋର ମାୟା, ହେ କଳା ସାଆନ୍ତ l

ସାମାନ୍ୟ ମନୁଷ୍ୟ ଶରୀରେ ମୁଁହି

ବୁଝିବି କେମନ୍ତ?ତଥାପି, ଏଈ ଅଧମ

ଅନୁରୋଧ ସହ କରେ ଗୁହାରି,

ଜଲଦି ସୁସ୍ଥ ହେଇଜା ତୁ,ଆଉ ଲୀଳା ଖେଳ l

ନକରି ସେପଟେ, ହେଲାଣି

ତୋ ପାଈଁ ନନ୍ଦିଘୋଷ ସଜ,

ମାଉସୀ ଘର ବୁଲାଇ ନବସେ,କରିବୁ

ତୁ ଯାଇ ସେଠି କେତେ ମଉଜ l