ରଖ ଆହେ ବିଶ୍ୱପତି

*

ସାରା ଜଗତର ନାଥ ବୋଲି ପରା 

   ବୋଲାଉଛ ଜଗନ୍ନାଥ,

ମହାଶୂନ୍ୟଦେହୀ ସକଳ ବ୍ରହ୍ମାଂଡ 

   ତୁମରି ଭିତରେ ବ୍ୟାପ୍ତ । [୧]

ଭୌତିକ ସୁଖରେ ମାତି ଯେଣୁ 

  ସତ୍ୟ ଶିବଠୁ ଗଲୁ ଦୂରେଇ,

ଭୂତାଣୁ ବଳରେ ସଂହାର କରିବ 

   ଭାବିଛ କି ଭାବଗ୍ରାହୀ।  [୨]

ମତ୍ତ ଗର୍ବେ ଅନ୍ଧ ହେଲୁ ଆଗଭର 

  ତିଆରିବୁ ଚନ୍ଦ୍ର ସୂର୍ଯ୍ୟ,

ଭୀତକ୍ରସ୍ତ ଛାର ଭୂତାଣୁ ଆମକୁ 

  ନାଶେ ହୋଇ ରକ୍ତବୀର୍ଯ୍ୟ।[୩]

ସମୃଦ୍ଧ ବିଜ୍ଞାନୀ ଅନ୍ୟର ବିନାଶେ 

   ତିଆରି ଜୈବିକ ଅସ୍ତ୍ର,

ସ୍ୱପଦ କୁଠାରଘାତେ ମୂଢ ଏବେ 

   ବୋଲାଇଲ ଭସ୍ମାସୁର। [୪]

ପ୍ରକୃତି ଯୋଗୁହିଁ ଜୀବନ ଜଗତ

   ପ୍ରକୃତିରୁ ମିଳେ ଶାନ୍ତି,

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପ୍ରାଣୀ ହୋଇ ପ୍ରକୃତିଧଂସିଲୁ

   ଧିକ ଏ ପଶୁ ପ୍ରବୃତ୍ତି। [୫]

ପ୍ରକୃତି ମାତାର ଆଖିଲୁହରେ ସେ

  ଦାନା ବାନ୍ଧିଥିବା ବିଷ,

ମନୁଷ୍ୟ ସମାଜ ଗ୍ରାସିବ ଆସିଛି 

  ଭୂତାଣୁ କାଳ ପୁରୁଷ। [୬]

କୃତ କର୍ମ ପାଇଁ ଅନୁତପ୍ତ ଆଜି 

  ଭୋଗୁ କର୍ମଫଳ ମନ୍ଦ,

ବଂଚିବାର ଏବେ ଏକମାତ୍ର ରାହା 

  ବ୍ୟକ୍ତି ସମାଜ ବାସନ୍ଦ। [୭]

ଲୋଭ ମୋହ କାମ କ୍ରୋଧ ଭୟ 

  ଅହଂକାର ଷଡରିପୁ ମାରି,

ସତ୍ ଚିତ୍ ଆଉ ଆନନ୍ଦର ମାର୍ଗ 

  ଯିବୁ ଆମେ ଅନୁସରି। [୮]

ନିରୂପାୟ ଏବେ କିଂକର୍ତ୍ତବ୍ୟଶୂନ୍ୟ 

  ପ୍ରାଣ ଆମ ଜର୍ଜରିତ, 

କ୍ଷମାବନ୍ତ ତୁମ୍ଭେ ଭୂଜ ଟେକି ରଖ 

  ହେବା ଆଗୁଁ ଭୂଲୁଣ୍ଠିତ। [୯]

ଭାବ ବିନୋଦିଆ ଭକତ ବଲ୍ଲଭ 

  ଭକ୍ତ ଜନ ଭାବଗ୍ରାହୀ,

ଭକ୍ତର ଭାବକୁ ଅଭାବ ହୋଇଲେ

  କାହାକୁ କହିବୁ ସାଇଁ। [୧୦]

ତେଜି ସବୁ ଆଶା ଭରସା ପଶିଛୁ

   ତୁମରି ଶରଣ ଗତି,

ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ସମର୍ପି ଦେଇଛୁ ନିଜକୁ

  ରଖ ଆହେ ବିଶ୍ୱପତି। [୧୧]