ରଜର ମହକ

ରଜ ଗୋ ତୁମେ

     ଆଦ୍ୟ ଆଷାଢ଼ରେ

ଖୁସିର ପସରା ନେଇ

ପିଠା ପଣା ସଙ୍ଗେ

      ସୁସ୍ଵାଦୁ ବ୍ୟଞ୍ଜନ

ମହ ମହ ବାସୁ ଥାଇ ।

ରଜ ଗୋ ତୁମେ

      ଉତ୍କଳ ରାଇଜେ

ପୁରୁବ କାଳରୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ

ଅଜଣା ଆତଙ୍କେ

     ଖାଆଁ ଖାଆଁ ଦାଣ୍ଡ

ରଜ କରିଦେଲା ନଷ୍ଟ ।

ରଜ ଗୋ ତୁମେ

     ମେଘ ସବାରୀରେ

ବରଷାର ଧାରା ହୋଇ

ଭୋଜି ଭାତ ଆଜି

     ଘରେ ଘରେ ପୁଣି

ମନ ପ୍ରାଣ ମହକଇ ।

ରଜ ଗୋ ତୁମେ

     ଆସିଲେ ମରତେ

ଡାକୁନି ଆଉ ସେ ଗଜ

ରଜ ଦୋଳି ପୁଣି

      ସପନ ହେଲାଣି

ନାହିଁ ସେ ଯୁଗର ରଜ ।

ରଜ ଗୋ ତୁମେ

     ଆସୁଥିଲ ଯେବେ

ଥିଲା କେତେ ଭାଇଚାରା

ନାହିଁ ଆଉ ସେହି

     ସାଙ୍ଗ ସାଥି ମେଳ

ପଡୋଶୀର ଭାବଧାରା ।

ରଜ ଗୋ ତୁମେ

     ଆସୁଥିଲ ଯେବେ

ସୁସ୍ଥ ଥିଲା ପରିବେଶ

ଫୁଲରେ ଫଳରେ

       ଭରି ରହୁଥିଲା

ମହକୁ ଥିଲା ଯେ ଦେଶ ।

କି ସୁନ୍ଦର ଥିଲା

     ସେଵେକାର ରଜ

ମଧୁମୟ ଲାଗୁଥିଲା

କାହିଁ ଗଲା ସେହି

        ପୂର୍ବ ସଂସ୍କୃତି

ଭାବି ଭାବି ଦିନ ଗଲା ।

ଜୀବନ ଯାତ୍ରାର 

       ଚଲା ପଥରେ

ହସ ଖୁସି ଆସୁଥାଉ

ରଜ ପରବର

        ଶୁଭ ଦିବସେ

ସଭିଙ୍କର ଶୁଭ ହେଉ ।