ରେଳ ଛାଡ଼ିବାର ବେଳ

ପ୍ଲାଟଫର୍ମ ନମ୍ବର ଦୁଇ,

କୃପୟା ଧ୍ୟାନ ଦେ

ଗାଡ଼ି ନମ୍ବର...

ଗୋଟେ ସୁନ୍ଦରୀ ତରୁଣୀର କଣ୍ଠସ୍ୱର

କେହିକେବେ ଦେଖିନି ତାକୁ,

ହୋଇପାରେ ଚେଷ୍ଟା କରିନି

କେବେ କେହି ଦେଖିବାକୁ ।

ରେଳ ଛାଡ଼ିବାର ବେଳ 

ଅଣନିଶ୍ୱାସୀ ହୋଇ ଦୌଡୁଥାନ୍ତି

କେତୋଟି ଅଫିସ୍ ବ୍ୟାଗ୍,

ଅଧାଚିରା ଅଖା ସହ

ମଇଳା ଗାମୁଛାଟେ, 

ଅବା ପାଦଚିହ୍ନ ଥିବା 

କେଇ ହଳ ଦୋରଙ୍ଗୀ ଚପଲ ।

ଗ୍ରାହକକୁ ପଇସା ଫେରେଇ 

ସମୋସାମାନେ ଅଟକି ଯାଆନ୍ତି ।

ରେଳ ଗଡ଼ିଯାଏ ।

ସେ ବୁଝେନି ମୂଲଚାଲ,

ସେ ବୁଝେନି ଭୋକ,

ସେ ବୁଝେନି ସଂସାର ।

ସେ ନିଃସହାୟ 

ତା ଲୁହାର ଧାରଣା ପାଖରେ,

ସବୁଜ ପତାକା ପାଖରେ,

ଆଉ ରାଣ ଦେଇ ଡାକୁଥିବା

ତିନିଟି ହର୍ଣ୍ଣ ପାଖରେ ।

ଟିକେଟ କାଟିନଥିବା

ବାଇଶି ବର୍ଷୀୟା ଜିନ୍ସଟା

ଲଙ୍ଗ-ପଙ୍ଗ ହେଉଥାଏ ଦୁଆର ପାଖରେ ।

ଟେଡି ବିୟରଟି

ଝରକାରେ ମୁହଁ ଗେଞ୍ଜି

ହାତ ହଲାଉଛି,

ଦୁଇଟି ବୟସ୍କ କୋଳକୁ

ମନେପକାଇ ।

ରେଳ ଛାଡ଼ିବାର ବେଳ !

ଜଣାନାହିଁ କଣ ତାର ସଂପର୍କ

ସେ ପଶିଗଲା ଆଖି ଆଉ

ଟାଉଁସିଆ ବାଳ ସହ,

ମେଲିଥିବା ଅଖା ଦେଖିଲେ

ଫୁଉ୍ କରି ଫିଙ୍ଗିଦିଏ

ଖାଲି ପାଣି ବୋତଲ କେତୁଟା

ଆଉ ଅଧାଖିଆ 

ଆଳୁଚପ କିଛି ।

ରେଳ ଗଡିଯାଏ

ପେଟ ପୁରେନି ।।