ଜେଜେମା

ବିଳାସର ଚୌପାଟୀରେ 

ଆଣ୍ଠୁମାଡ଼ି ବସି ବସି,

ଅଭିଯୋଗର ଚିଠା ପୁଞ୍ଜେ

ଚୋରା ପକେଟରେ ସାଇତିଥିବା

ମୋ ଭଳି ମଣିଷମାନେ ଆସ ।

ଦେଖିଯିବ ମୋ ଜେଜେମାକୁ,

ଦେଖିଯିବ ତା ଅର୍ଦ୍ଧବକ୍ର ଶରୀରକୁ,

ପଶିଯାଇଥିବା ଆଖି,ଲୋଚାକୋଚା ମାଂସର ପରଦାକୁ ।

ତା ଦେହରୁ ତ କେବେ

ଭାସିଆସିନି ବିଦ୍ରୋହର ଗନ୍ଧ !

ସେ ତ କେବେ ପୁଞ୍ଜା ପୁଞ୍ଜା

ଅଭିଯୋଗ ବାଢ଼ିନି 

ସମୟର ଦରବାରରେ !

ବୟସର ବଙ୍କୁଲୀ ବାଡ଼ିର ଛବିକୁ

ସେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ନୁହେଁ ଚିହ୍ନିବାକୁ ।

ମୋ ଟୋକେଇ,

ମୋ ଆମ୍ବୁଲ,

ମୋ ଲୁଣହାଣ୍ଡିର

ଅନାବିଳ ମୋହମାନେ

ବାଣ୍ଟିନେଇଛନ୍ତି ତା'ର ସବୁ ସମୟକୁ ।

ସଂପର୍କର ଡହ ଡହ ଆଞ୍ଚରେ

ଉପର ତଳ କରି ଭଲଭାବେ 

ସେକା ହେଉଛି ତା ଅବୟବ ।

ସିକୁଟି ଯାଉଛି ତା 

ଝଞ୍ଜାକ୍ରାନ୍ତ ଧୂସର କାନ୍ତି,

ପରସ୍ତ ପରସ୍ତ ହୋଇ। 

ତଥାପି ଚିତ୍କାର କରୁନି ସେ !

ଚାପିଧରୁଛି 

ଆହୁରି ନିବିଡ଼ତାର ପୁଟ ଦେଇ,

ଚଣ୍ଡୀମାତା ଆଗରେ 

ସରାକୁ କାମୁଡ଼ି ଧରିଥିବା ଗରମ ଝୁଣା ଭଳି ।

"ଡାକରା ଆସିଲାଣି ଚାଲିଯିବି" କହି

ସେ ଅଇଁଠା ଥାଳି ପାଖରୁ

ଉଠେଇନେଇ ପୋତି ଦିଏ,

ଦାଆ ମୁନରେ ମାଟି ଉଖାଡ଼ି

ସବୁ ଦରଖିଆ ଆମ୍ବ ଟାକୁଆ ଗୁଡ଼ିକୁ ।