ରାଜ୍ୟ ଅନ୍ତରର

ରହିଛି ଆତ୍ମାଟି ସବୁରି ଅନ୍ତରେ

ତା' ପରି ଅଛି କେ ସୁଖୀ?

ଆବରଣରେ ସେ ନୁହେଁ ଆଚ୍ଛାଦିତ

ତଥାପି ନ ପାରୁ ଦେଖି।

ରାଜ୍ୟ ଟି ତାହାର ଭାବନା ଉର୍ଦ୍ଧ୍ବରେ

କେବେ ନୁହେଁ ବିଚଳିତ

କୋଳାହଳ ଶୁଣି ମନ ଓ ପ୍ରାଣର

ନ ହୁଏ ସେ ଆତଙ୍କିତ।

ହୃଦୟର ଭାବାବେଗ,ଦୁର୍ବଳତା

ନଚାଏ ମନ,ପ୍ରାଣକୁ

ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ନ ପାରେ ହଲାଇ

ଆତ୍ମାର ରାଇଜଟିକୁ ।

ଜୀବନର ଯେତେ ଘାତ,ପ୍ରତିଘାତ

ବାଧା, ଦୁଃଖ,ଅପମାନ

ଛୁଇଁ ତ ନ ପାରେ ତାକୁ ସ୍ପର୍ଶ, ଗନ୍ଧ,

ସ୍ଵାଦ, ଶ୍ରବଣ,ଦର୍ଶନ।

ବାହ୍ୟ ଜଗତର ଦେଖି ପ୍ରତିଛବି

ଆବେଗ ହୃଦୟେ ବହି

ମଣିଷର ମନ ନ ହୁଏ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ

ଆତ୍ମିକ ଶିକ୍ଷା ନ ପାଇ।

ଅନୁଭୂତିରେ ସେ ନ ଥାଏ ସହଜେ

ସବୁରି ଭିତରେ ଥାଇ

ଜାଣି ବି ଅଜଣା ଦେଖି ବି ଅଦେଖା

ନ ପାରୁ ତାହାକୁ ଛୁଇଁ।

ଆତ୍ମା ନିରେଖଇ ମହା ଆନନ୍ଦରେ

ଆମର ଗତିଧାରାକୁ

ରଖିଛି ସାଥିରେ ଶାନ୍ତି, ଜ୍ୟୋତି ଶକ୍ତି

ପୁଲକ, ପରାକ୍ରମକୁ ।

ଅଛି ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ ଅତୀନ୍ଦ୍ରିୟ ସୁଖ

କେବେ କରିବୁ କାମନା

ଭୁଲି ଅହଙ୍କାର,ରାଗ, ଈର୍ଷା, ହିଂସା

ପାଇବୁ ଦିବ୍ୟ ଚେତନା।

ସୁଖ, ଶାନ୍ତି, ଜ୍ୟୋତି ପରାକ୍ରମ ସହ

ପୁଲକିତ ହେବ ପ୍ରାଣୀ

ରୂପାନ୍ତର କାର୍ଯ୍ୟେ ହେବା ପାଇଁ ବ୍ରତୀ

ହୋଇବୁ ସତ୍ୟସନ୍ଧାନୀ ।