ପ୍ରତୟ

ମହାପ୍ରଭୂ,

କେବେ ଯଦି ଦେଖିବାକୁ ହୁଏ ଏଠି

ହତାଶର ନିରାଶାର ମୁଖ,

କାହିଁକି କରିବି ଦୁଖ ?

"ତୁମେଅଛ" ଏଇ ସେ ପ୍ରତୟ।

ଭରିଦେବ ଅନ୍ତରରେ ଅସରନ୍ତି ସୁଖ।

ତୁମରି ଇଚ୍ଛାରେ ହୁଏ ପ୍ରଥମରୁ ଶେଷ ଯାଏ

ବଦଳିବା ତୟ ।

ବଦଳେ ମଣିଷ ଆଉ ବଦଳେ ସମୟ ।

ଦୁଃଖ ଏଠି ସୁଖ ବି ପାଲଟେ

ଧୂଧୂ ଖରା ଲାଗେ ଛାଇପରି ପୁରା ସୁଖମୟ।

ମନର ଆଇନା ଦେଖେ

ଜୀବନରେ ଯେତେ ଜଳଛବି ।

ହେଲା କି ନହେଲା 

କିଏ ଦେଲାକି ନ ଦେଲା ଏତେ କାହିଁକି ଭାବିବି ।

ହେଇପାରେ କାଲିକୁ ମୁଁ ଥିବି କି ନଥିବି ,

ଏଇ ଅଛି ଏଇ ନାହିଁ ଖେଳରେ ମୁଁ ମଶାଣିର ପାଉଁଶ ହୋଇବି ।

ଆଜି ଅଛି ଆଜି କଥା ଆଗ ବିଚାରିବି ।