ପ୍ରତିଧ୍ୱନି

ଛଡ଼ାଇଲି

ସମୁଦ୍ରଠୁ ମୁଠାଏ ନିଜରପଣ ର ସାନ୍ତ୍ୱନା

ଆକାଶଠୁ କିଛି ଉଦାରତା ମାଗି

ପତ୍ରକୁଡ଼ିଆକୁ ଉଶ୍ୱାସ ଦେଲି

ରହି ରହି ଦୈର୍ଘ୍ୟ ପ୍ରସ୍ଥ ମାପୁଥିଲା

ପାଦ ତଳର ମାଟି,

ରାତି ସରିବା ଯାଏ।

ଏମିତିରେ ,

ଶୋଇଥିଲା ରାସ୍ତାଟା ଜାକିଜୁକି ବର୍ଷାରେ ଭିଜି ଭିଜି,

ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ ଥିଲେ 

ରାଶି ଲଗ୍ନ

ମହକି ଉଠିଲା ସମୟର

ସୁନାଫିଟା ଡେଣା

ପ୍ରତିଧ୍ୱନି ହେଉଥିଲା

ପୂର୍ବ ଆକାଶରୁ

 ଅଂଧାରର ଲେଉଟା ବେଳ।