ପ୍ରିୟତମା***********

ଅଭିମାନିନୀ ମାନସୀ 

ମୋ ଅନାମିକା ନାୟିକା

ରୂପସୀ ଗୋ ସ୍ଵପ୍ନପରୀ  

ପ୍ରୀତିଛନ୍ଦା ପ୍ରିୟତମା ।

 ମେଘ କୋଳେ ଜହ୍ନ ପରି

ଲାଜର ଗହଣା ପିନ୍ଧି

ମୋ ବୁକୁରେ ଛନ୍ଦ ତୋଳ

 ଜୀବନରେ ମଧୁ ଭରି । 

ରାତି ଘନ ଅନ୍ଧାର ରେ

ଚୁପି ଚୁପି ପାଦ ଗଣି

ସ୍ଵପ୍ନରେ ନିତି ଆସି

ଭରିଦିଅ ମାଦକତା ।

ବିମୋହିତ କରେ ତୁମ

କବରୀର ମହମହ ବାସ୍ନା

ଇସାରାରେ କହେ କଥା

ମତୁଆଲା ବାଙ୍କ ଚାହାଣୀ ।

ଗୋଲାପୀ ସେ ଓଠ ଖୋଲି

 ଧୀରେ ଅବା କାନେ କୁହ

ଲେଖିବାକୁ ନୂଆ ଏକ

ଅଲିଭା ପ୍ରେମ କାହାଣୀ । 

ସ୍ଵପ୍ନ ଯେବେ ଭାଙ୍ଗିଯାଏ

ଲୁଚି ଯାଅ କାହିଁ ଦୂରେ

ଖେଳ କିବା ଲୁଚକାଳି 

ଜହ୍ନ ଆଉ ତାରା ମେଳେ ।

ଥାଇ ଦୂରେ ଗୋପନରେ

ଭରିଛ ଅସରା ପ୍ରୀତି

ମୋ ଆଖି ଦର୍ପଣ ଖୋଜେ

 ଦିବା ନିଶି ତୁମ ଛବି ।