ପ୍ରିୟା ଅନନ୍ୟା

ପ୍ରିୟା ମୋର !

ମନେ ଭାବେ କହିବି କି ମୁହଁ ତୋର ପୂର୍ଣ୍ଣଚନ୍ଦ୍ର ପରି ,

ମନ କହେ ନା' ନା' ଚନ୍ଦ୍ରମାରେ କଳଙ୍କର କାଳି ।।

ମନେ ଭାବେ କହିବି କି ତୁ ମୋର ପଦ୍ମଗନ୍ଧା ବୋଲି,

ମନ କହେ ନା' ନା' ପଦ୍ମଟା ତ କୀଟଦ୍ରଷ୍ଟ କଳି ।।

ମନେ ଭାବେ କହିବି କି ଆଖି ତୋର ଭ୍ରମରଠୁ କଳା ,

ମନ କହେ ନା' ନା' ଭ୍ରମରଟା ପ୍ରତାରକ ପରା ।।

ମନେ ଭାବେ କହିବି କି ଦେହ ତୋର ହଳଦୀ ବସନ୍ତ,

ମନ କହେ ନା ' ନା ' ସେ ତ ଅଟେ ଏକ ଋତୁ ମିତ ।।

ମନେ ଭାବେ କହିବି କି ପାଦ ତୋର ରକ୍ତଜବା ବୋଲି,

ମନ କହେ ନା 'ନା ' ଦିନ କରେ ଯାଏ ସେ ମଉଳି ।।

ଦିନ ରାତି ଏମିତିକା ଭାବନାରେ ଭାସୁ ଥାଏ ସିନା ,

ପାଏ ନାହିଁ ଖୋଜି ଖୋଜି ତୋର ଲାଗି କିଛି ବି ଉପମା ।।

ମନ କହେ ବୁନିଆଁରେ ପ୍ରିୟା ମୋର ଅଟେ ଯେ ଅନନ୍ୟା ,

ନାହିଁ ନାହିଁ ନାହିଁ ସାରା ସଂସାରରେ ତାହାର ତୁଳନା ।।