ପ୍ରୀତି ପାଗଳୀ ରାଧାର ମନ

ନୀର ଭିଜା ନୀଳ ନୟନ 

  ତୁମ୍ଭ ସ୍ଥିତି ଖୋଜେ  

 ଯେମିତି ଖୋଜେ 

କସ୍ତୁରୀ କସ୍ତୁରୀ ମୃଗ 

 ଏ ବନ ସେ ବନ ଏ ବନ ସେ ବନ।

ଦିନରାତି ତୁମ ନାମ ଜପେ 

 ଦିନରାତି ତୁମ ନାମ ଭଜେ 

ଯେପରି ଜପୁଥାଏ ଭଜୁଥାଏ 

 ରାମ ଭକ୍ତ ହନୁମାନ ହନୁମାନ ।

ନିତିପ୍ରତି ଦିନ ହୁଏ ଏ ମନ 

  ପ୍ରୀତି ପାଗଳୀ ରାଧାର ମନ 

ଶୁଣିବାକୁ ତବ ବଂଶୀ ଶ୍ୱନ 

  ହ୍ରଦୟକୁ କରି ଉପଵନ 

ସଂସାରକୁ ଭାବି କୁଞ୍ଜବନ  

   ତୋ ଆସିବା ବାଟକୁ 

ପ୍ରତୀକ୍ଷା କରିଥାଏ ଏ ଦୁଇ ନୟନ।

କେବେ ଆସିବୁ ତୁ 

  ତୋ ହୃଦ ସିଂହାସନେ ଟିକିଏ ଦେବୁ ସ୍ଥାନ 

କେବେ ଏ ପାପୀ ଅକୀଞ୍ଚନ 

 ପୂଜିବ ତୋ ପଦ୍ମଚରନ 

ଶତତ ଥାଏ ପ୍ରତୀକ୍ଷାରତ 

  ଏ ନିରଭିଜା ନୀଳ ନୟନ ନୀଳ ନୟନ।

ତୋ ପ୍ରତି ଏ ଭାଵ ଅନୁରାଗ 

 ହୃଦୟେ ନିଃସୃତ କରେ ବୀଣା ଝଙ୍କାର 

ନାଚ କରେ ପାଦେ ପିନ୍ଧି ଘୁଙ୍ଗୁର 

  ଏ ନିରଭିଜା ନୟନର ପ୍ରତୀକ୍ଷା 

ତୁମକୁ ପାଇବା ପାଇଁ କରିଥିବା ଦୀକ୍ଷା 

  କରିଦିଅ ପ୍ରଭୁ ଅନ୍ତ 

ହୋଇ ପ୍ରଭୁ ସ୍ନେହମନ୍ତ 

 କର ପ୍ରଭୁ ଏତିକି ଆଶୀର୍ବାଦ 

 ପରମାତ୍ମା ସହ ଆତ୍ମା  

ହୋଇଯାଉ ମିଳିତ ହୋଇଯାଉ ମିଳିତ ।

 ଜନମ ଜନମରୁ ଦର୍ଶନାର୍ଥେ 

ଥିବା ଏ ମନ ଅପେକ୍ଷାରତ 

 ତୋ ଦର୍ଶନ ପାଇଁ ଚିର ଇପସିତ 

ଆତୁରେ ରହିଛି ଚାହିଁ ହୋଇ ଚାତକ 

 ହେ କୃପାନିଧି ବରଷାଇ ଦେ ତୋ କୃପାବାରି 

ଜନମ ଜନମରୁ ଯେଉଁ ଅଛି ଏ ଜୀବ ତୃଷାର୍ତ୍ତ 

 ତାହାକୁ ପୂରଣ କର ହେ ପରମାର୍ଥ  

ହୋଇ ପ୍ରଭୁ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ଭଗବତ 

 ହୋଇ ପ୍ରଭୁ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ଭଗବତ।