ପ୍ରେମର ପରିଭାଷା

ନିହାରିକା

ହୃଦୟରେ ବୋହି ପ୍ରେମ ର କଳସ 

ଚାଲିବାକୁ ହେବ ଏକା ଏକା

ଅଭିସନ୍ଧି ରଚି ଛଳନା ସାଗରେ 

ପହଁରି ପାରିବିନି ପିନ୍ଧି ମୁଖା

ଏ ପାପ ହାଟର ବଦନାମ ଗଳି ଚୌହଦୀ ପରେ ।

ଦଣ୍ଡାୟମାନ ନିରସ୍ତ୍ର ପିତାମହ ଭୀଷ୍ମ ମୁଁ

ମୁଁ କି ବୁଝିବି

ତୁମ ପବିତ୍ର ପ୍ରେମ ର ପରିଭାଷା

କୋମଳ ମନ ର ଅଭିଳାଷା

ପ୍ରାଣ ଆବେଗ ର ମହୁଲି ନିଶା

ପଲ୍ଲବୀତ ଆଖି ର ଭରଷା ।

ଯେବେ,

ଲୁହ ନଇ କୂଳେ ପ୍ରେମ ମାରେ ନିଃଶ୍ବାସ

ହୃଦୟ କଅଁଳ ଡେଣା ବାନ୍ଧେ ବିଶ୍ୱାସ

ମୁକ୍ତ ବିହଙ୍ଗ ତା ନୀଡ ଖୋଲା ଆକାଶ

ନିର୍ମାଲ୍ୟ ସମ ପବିତ୍ର ସେ ସୁଧା ରସ ।

ଜାଣିଛି ,

ପ୍ରେମ ମାନିବନି କିଛି ବାଧା ବନ୍ଧନ

ଇଶ୍ୱର ବସନ୍ତି ତହିଁ ପ୍ରେମ ଜୀବନ

ଦେବତା ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗେ ଯେହ୍ନେ ତୁଳସୀ ଚନ୍ଦନ

ହୃଦୟ ପ୍ରାଣ ରେ ମିଶେ ପ୍ରେମ ତେସନ ।

କିନ୍ତୁ,

ରାଣ ନୀୟମ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ପ୍ରେମ ରେ ସାତ ସପନ

ସେଲାଗି ତ କହେ

ନିହାରିକା,

ହୃଦୟ ରେ ବୋହି ପ୍ରେମ ର କଳସ

ଚାଲିବାକୁ ହେବ ଏକା ଏକା

ତୁମ ଅଭିସାରର କଳଙ୍କିତ ନାୟକ ମୁଁ

ଦେଇ ଜାଣେ ଖାଲି

ହେଲେ ନେଇ ଜାଣେନା

ଠିକ୍ ତୁମ ପ୍ରେମ ପରି ।