ପ୍ରେମବିନା ଏ ପ୍ରୃଥିବୀ

ମୁଁ ଏକ- ଭ୍ରମର-

ମୋ-ମନର- ଉପକୂଳେ

ଲହଡି -ଭାଗଂଇ-ନିତି

କାମନାର -ଅଜସ-୍ରଜୁଆର

ଅପ୍ରତିରୋଧ୍ୟ -ସେ ଢେଉ

ଗତି-ତାର ଅଟଇ-ପ୍ରଖର,

ଚୂର୍ଣକରେ -ଧଇର୍ଯ୍ୟର

ସେତୁ- ବାରମ୍ବାର।।

ମୋକର୍ଣରେ- ବାଜିଉଠେ

ମ୍ନର୍ହୂମୁର୍ହୂ--

କାହାର ଏ ପ୍ରୀତି -ପୂରବୀର

ଚମତ୍କାର -ମଧୁର- ଝଂକାର,

କୋଟିବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡସୁନ୍ଦରୀ

କିବାଅଟେ- ଲାବଣ୍ୟବତୀର,

ବିରହୀଯକ୍ଷ -ବଧୂର

କିବାଅଟେ ରମ୍ଭା ଉର୍ବଶୀର ।।

ଜାଗିଉଠେ ପ୍ରାଣରେ- ମୋହର

କେଉଁଏକ ନବ- ଉନ୍ମାଦନା,

ସେହିନବ- ଜାଗରଣେ

ବେଳୁଁବେଳ ହୁଏ ମୁଁ ଉନ୍ମନା।

ଜାଣେନାହିଁ କାହାର ସେ ମାୟା

ଯା-ଯୋଗୁଁମୁଁ ହୁଅଇ ଅଧୀର

ବଣମଲ୍ଲୀକାର ଅବା

ଅଟଇ ସେ- ପାରିଜାତ

ନନ୍ଦନ- ବନର,

କିବାଅଟେ କେଉଁଏକ

ଚପଳ -ଛନ୍ଦାର।।

ହଜିଯାଏ -ମନପ୍ରାଣ

ବସନ୍ତର- ମହୁଆ- ନିଶାରେ

ବୁଡିଯାଏ ପ୍ରେମ -ପାରାବାରେ

ଆଖିରେ ମୋ- ଭାସିଉଠେ

ରାଶିରାଶି -ରଂଗୀନ୍ ସ୍ୱପନ।

ସେ ସ୍ବପନେ ହୁଏ ମୁଁ ବିଭୋର,

ସ୍ପନ୍ଦନେ ସ୍ପନ୍ଦନେ ଖାଲି ଅନୁଭବେ

ପ୍ରେମ -ବିନା ଏ -ପୃଥିବୀ

ଅଟେ ଅବାନ୍ତର।।