ପ୍ରେମାବେଶ

ପଥ ଏ' ପାବନ      ନଥାଇ ଧାବନ

କଲି ମରୀଚିକା ପଛେ

ରୂପର ବିପାଶା     ସୁଅରେ ପିପାସା

ମରେନି ତଥାପି ବଞ୍ଚେ ।

ସହିଲି ଲାଞ୍ଛନ      କାମିନୀ କାଞ୍ଚନ

ସଂଗ୍ରହରେ ସିନା ମିଛେ

ଭ୍ରମେ ବଶୀଭୂତ      ପୁନଶ୍ଚ ନିବୃତ୍ତ

ହେଲେ ବି ଅଧିକ ଇଚ୍ଛେ ।

କ୍ଷଣିକ ଛଳରେ     କର ଯୁଗଳରେ

ଆଶ୍ଳେଷି ନିଅନ୍ତେ ଛନ୍ଦି

ଅତୁଟ ବିଶ୍ବାସେ     ଚିରକାଳ ପାଶେ

ହୋଇ ପାରେନାହିଁ ବନ୍ଦୀ ।

ପ୍ରାଣାହୁତି ନ୍ୟାୟେ   ପତଙ୍ଗ ପରାୟେ

ଅନଳେ ଦିଅଇ ଝାସ

ଅଲୋଡ଼ା ରୀତିରେ  ଅସ୍ଥାୟୀ ପ୍ରୀତିରେ

ପାଇଛି କେବଳ ପ୍ରାସ ।

ଯଯାତିଙ୍କ ଭଳି     ଯଉବନେ ଜଳି

ହୋଇନାହଁ ପ୍ରଶମିତ

ଦିବ୍ୟ ପ୍ରେମସୁଧା    ସନ୍ଧାନରେ ସୁଦ୍ଧା

ବଳିନି ଏଯାଏଁ ଚିତ୍ତ ।

ଏହି ମୋହଜାଲେ   ଅଯଥା ଜଞ୍ଜାଳେ

ହେଉ ହେଉ ହନ୍ତସନ୍ତ

ଲାଗେ ବିଷମୟ     ଅମୂଲ୍ୟ ସମୟ

ବେଳୁ ବେଳ ହୁଏ ଅନ୍ତ ।

ଯେତେବେଳେ ଯାହା  କରଣୀୟ ତାହା

କରିବାରେ ନାହିଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ

ଭାବେ ଅବଗାହି   ଡାକେ ଭାବଗ୍ରାହୀ

ପ୍ରେମାବେଶେ ଏବେ ରଖ ।