ପ୍ରେମ ସୁନ୍ଦର

ମୂଷଳ ଧାରାରେ ବରଷୁଛି ମେଘ

ମାରୁଛି ବିଜୁଳି ଓ ଘଡଘଡି

ପଥିକ ବିଚରା ଚାଲିଛି ଏକାକୀ

ମୁଣ୍ଡେ ତୋଳି ଧରି ତା ଛତାବାଡି ।

ମାନୁନାହିଁ ସିଏ ହିଡ଼ ଖାଲ ଢିପ

ଚାଲୁଅଛି ଡେଇଁ ପାଦ ବଢାଇ

ବୁଲାଣି ବଙ୍କାଣି ବାଟରେ ନଯାଇ

ପହଞ୍ଚିବ ଶିଘ୍ର ଗୃହରେ ଯାଇ ।

ନିରାପଦ ସ୍ଥାନ ଆପଣାର ଗୃହ

ହେଉ ଛାତ ଅବା ଚାଳ ଛପର

ଦିଶଇ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ସ୍ନିଗ୍ଧ ସୁଶୀତଳ

ଅଜାଡି ଦିଅଇ ସ୍ନେହ ମଧୁର ।

ଜନନୀ ଭଗିନୀ ଜାୟାଙ୍କ ସୋହାଗ

ପ୍ରେମ ମଧୁବୋଳା ପଦିଏ କଥା

ଦୂର କରିଦିଏ ଯେତେ ଝଡଝଞ୍ଜା

ଦୁଃଖ ଅବସାଦ ସକଳ ବ୍ୟଥା ।

ବୈକୁଣ୍ଠ ସମାନ ଅଟେ ନିଜଘର

ନିର୍ଭୟ ଆଶ୍ରୟ ତାହାର କୋଳ

ଗଢେ ସୁସମନ୍ଧ ମଧୁର ସମ୍ପର୍କ

ବରଷେ କିରଣ ପ୍ରେମ ସୁନ୍ଦର ।

ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର ଜୀବନ ଆଧାର

ଆମ ପରିବାର ପାଦପ ଛାୟା

ହସୁ ଫୁଲଫଳେ ସୁବାସ ସୁଗୁଣେ

ହେଉ ଉପଯୋଗ ଆଦର୍ଶ ଭରା ।