ପ୍ରେମ ନୁହେଁ ପାପ

ପ୍ରେମ ନୁହେଁ ପାପ 

ଏ କହି ପାରିବା କି?

ଯଦି ହଁ,

ମୁଁ ନିରୁପାୟ

ଯଦି ନା,

ସୁଶୃଙ୍ଖଳିତ ତୁମେ।

ଏଠି ଭବିଷ୍ଯତ ପାଇଁ ଶୁଭଙ୍କର ହେଉ।

କିନ୍ତୁ ଯେବେ ଅପ୍ରାପ୍ତ କାଳରୁ ସାମାନ୍ଯ ସୁଖ ଓ ସମ୍ଭୋଗରେ ମଗ୍ନ

ଆଉ ବି ବାପା କିଏ 

ସ୍ବୀକୃତି ନ ମିଳିଲା

ତାକୁ ପାପ ହିଁ କହିବା

ଯଦି ହଁ,

ଧୀଟ ଆଉ ନୀଚ୍ଚରୁ ନିବୃତ୍ତ ହିଁ ହେବା

ଯଦି ନା,

ମାଡି଼ଯିବା ଆଗକୁ

ଯେମିତି ମାଡି଼ଚାଲେ ନଦୀ

ପବନ ବି ଅହରହ କ୍ଷୁଧାରେ କ୍ଷୁଧାରେ।

କିନ୍ତୁ ଏମାନେ ତ ସୁଶୃଙ୍ଖଳିତ

ଜଗତର କଲ୍ଯାଣ ସକାଶେ ଆଦେଶ ପାଇଛନ୍ତି

ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ ପ୍ରେମ କରିବାକୁ।

ଦେଖ ! 

ଆଜିକାଲି ସମାଜରେ ଘଟୁଛି

ପୁଅ ମାଆଙ୍କୁ ଧରି ପଳେଇଲା

ବାପା ବି ଝିଅକୁ

ଶ୍ଵଶୂର ବି ପୁତ୍ର ବୋହୂଙ୍କଠି ମନ

ପୁତୁରା ଖୁଡି଼ଙ୍କୁ ତ ଝିଆରୀ କାକାଙ୍କୁ

ଫେସବୁକରେ ବଡ଼ ଦୃଶ୍ଯମାନ।

ଏହା ବି ତ ପ୍ରେମ ହୋଇଥାଏ।

ତେବେ କୁହନ୍ତୁ ତ 

ଏହା ପାପ ନା ପୂଣ୍ଣ୍ଯ?

ଯଦି ପାପ, 

ପ୍ରେମ ନୁହେଁ ପାପ- 

ଏହା ଯଥାର୍ଥତା କି?

ଯଦି ପୂଣ୍ଣ୍ଯ,

ମାଡିଯିବା ଆଗକୁ ଆଗକୁ

ଯେଉଁଠି ସମାଜ ଓ ରାଷ୍ଟ୍ର ନିନ୍ଦା କରୁ ପଛେ

ମସଗୁଲ ହୋଇ ରଖିନେବା କୀର୍ତ୍ତି।

ଢଳଢ଼ଳ ପଦ୍ମ ପରି ସୂର୍ଯ୍ଯଙ୍କୁ ଅନେଇଁ

କନକନ ମନରେ କଇଁ ବି ଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କୁ।

ନ ମାନି ପାପ ପୂଣ୍ଣ୍ଯର ହିସାବ।