ପଞ୍ଜୁରି

ମୁକ୍ତ ଆକାଶରେ ବିହଙ୍ଗ ସଦୃଶ

ଉଡି ଯିବାକୁ ମନ,

ମାୟାର ବନ୍ଧନେ

ବନ୍ଧା ଏ ଜୀବନ,

ଖୋଲୁନି ମୋ ପଞ୍ଜୁରି ଫାଶ.....।

ଲୁହ ଲହୁର କରାଳ ରୂପେ

ଛଟପଟ ହେଇ ସମ୍ପର୍କ ଲୁଟେ,

ନିରୀହ ପ୍ରାଣ ଟା ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତେ

ପଞ୍ଜୁରିର ପରିଧି ମାପେ.....।

ଅଙ୍କା ବଙ୍କା ଏଇ ଜୀବନ ପଥେ

ବାସ୍ତବତା ର ଦିଗ୍ ବଳୟେ 

ସ୍ବପ୍ନ ମେଞ୍ଚାଏ ଭସା ବାଦଲ

ହୋଇ ଭାସୁଥାଏ ସତେ,

ସୁରକ୍ଷା କବଚ ର ତୋରଣେ 

ସୁନା ପଞ୍ଜୁରି ଟା

 ଅହ ରହ ସ୍ୱାଗତ କରୁଥାଏ ମତେ.......।

ହେତୁ ଅହେତୁ ର କାରାଗାରେ

ନିଈତି ସଜ ସକାଳ ର କୋମଳ ସ୍ପର୍ଶେ ,

ନିଶ୍ୱାସ ଟା କେବେ କେବେ ବାଟ ବଣା

ପ୍ରଶ୍ନ ବାଚୀ ପଞ୍ଜୁରି ଅଦାଲତେ......।

ବୟସ ବି ଅଟକି ଯାଇଛି

ଠିକ ଭୁଲ ର ତର୍ଜମା ରେ,

ଆଜି ନିର୍ଜୀଵ ପଞ୍ଜୁରି ବି ଜୀବିତ

ଶାରି ଟି ବନ୍ଧନ ମୁକ୍ତ,

କିନ୍ତୁ,

ନିଃସଙ୍ଗତା ଭରିଦେଇଛି

ସମୟ ଟା ପ୍ରତିମୁହୂର୍ତ୍ତ....।।