ପକ୍ଷୀ ତ ମୁଁ ନୁହେଁ

ପକ୍ଷୀ ତ ମୁଁ ନୁହେଁ ନୂଆ ନୀଡ଼ ଦେଖି

      ପୁରୁଣାରୁ ମୁହଁ

      ଫେରାଇ ନେବି ।

ମୁଁ ଜଣେ ମଣିଷ   ସଦ୍ୟ ସାଧାରଣ

      ମଣିଷ ପଣିଆ

      ବାଣ୍ଟି ଚାଲିବି ।।

ମୋ' ଅବିଧାନରେ  ମଣିଷ ପଣିଆ

     ସେନେହ ବଦଳେ

       ମମତା ଦିଏ ।

ମମତା ପଣରେ   ଝୁରି ଝୁରି ବରଂ

      ଲୁଚାଇ ଲୁଚାଇ

      ଦରଦ ପିଏ ।।

ଦରଦ ତାହାର  ଆଖିରେ ନ ଥାଏ

     ଥାଏ ତା'ବୁକୁରେ

      ଛପି ଛପିକା ।

ପର ଆଇନାରେ   ଅଭିନୟ କରି

     ହସୁଥାଏ ଖାଲି

      ମିଛି ମିଛିକା ।।

ମିଛରେ ମିଛରେ  ମାୟା ମିରିଗର

      ସପନ ସଜେଇ

      ଭାଙ୍ଗି ଦିଏନା ।

ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଥିବା  ଉଜୁଡା ମନକୁ

     ଯୋଡି ଦିଏ ସିନା

     ଆଉ ଭାଙ୍ଗେନା ।।

ପକ୍ଷୀଲୋ,ତୁ ନିଜ ନୀଡ଼ ବଦଳାଉ

     ଶାବକ ସୁରକ୍ଷା,

      ଯତନ ପାଇଁ ।

ଅନ୍ୟର ନୀଡ଼କୁ ଯୋଡିବାକୁ ଯାଇ

      ମୁଁ ନିଜ ବଳୟ

      ଦିଏ ହଜେଇ ।।

ନୀଡ଼ ବଦଳିବା  ବଡ଼କଥା ନୁହେଁ

     ବଡ଼ କଥା ହେଲା

      ମାନବ ପଣ ।

ମଣିଷ ପଣରେ  ମଣିଷ ଜିଣିଲେ

     ମଣିଷ ପାଇଁ ସେ

      ଅମୂଲ୍ୟ ଧନ ।

ପ୍ରତାରଣା, ଛଳ  ଅବୈଧ,ଗରଳ

     ମଣିଷ ପଣକୁ

     ଧିକ୍କାର କରେ ।

ସେଇଥିପାଇଁ ମୁଁ  କାତର ଆଜନ୍ମୁ

      ମିଛ ସମ୍ପର୍କକୁ

     ଜୁହାର କରେ ।।