ପିଲାଦିନ ଓ ବୋଉ

ପିଲାଦିନ କଥା କହିବସୁଥିଲେ

ବୋଉ କଥା ମୋର ଆଗରେ ଆସେ

ବୋଉ ଲାଗି ଆମ ଘରଟି ସତରେ 

ସ୍ନେହ ଶରଧାର ମହକି ବାସେ।।

ଶାଗ ମୁଗ ଦେଇ ରାନ୍ଧିଦିଏ ବୋଊ

ବଢିଚୁରା ସହ ପଖାଳ ବାଢେ

ନ ତୁଣ ଛ ଭଜା ଲୋଡା ପଡେ ନାହିଁ 

ନିଦୁଆ ଆଖିରେ ଟ୍ୟୁସନ ବେଳେ।।

ମଣ୍ଡାପିଠା ଆଉ ଚିତଉ ଚକୁଳି

ବୋଉ ହାତ ରନ୍ଧାଅମୃତ ସମ

ରାତିରାତି ଜଗି ପାଖେ ଵସିଥିବ

ଜର ରେ ତା ଛୁଆଁ ଯେ ଅନୁପମ।।

ବାର ମାସେ ତେର ଓସା ବ୍ରତ କରେ

ଜେଜେ ବୁଢ଼ୀ ମାଙ୍କୁ ନିତି ମୁଣ୍ଡିଆ

ବାପାଙ୍କ ରାଗରୁ ବେତ ମାଡ଼ ଠାରୁ

ରକ୍ଷା କରେ ହୋଇ ଆଗରେ ଠିଆ।।

ସୁନାବୋହୁ ହୋଇ ଶାଶୁଘରେ ପାଇଁ

ଚଳିବା ପାଇଁ କି ଦେଇଛି ଶିକ୍ଷା

ବୋଉ ନାହିଁ ଏବେ ଖାଲି ଯାହା 

ଅଛି ତା ଠାରୁ ଲଭିଛି ଜୀବନ ଦୀକ୍ଷା।।