ଫୁଲ ତୋଡା

ସବୁଦିନ ଦଉଥିଲି ଗୋଲାପର ଫୁଲଟିଏ,

କିନ୍ତୁ ଆଜି ଦେଲି ଫୁଲ ତୋଡା l

ନିକ୍ଷେପନ୍ତି ସ୍ମିତ ହାସ୍ୟ ଯେବେ, ଖୁସି ହୁଏ ଦେଖି

ହେଲେ ଆଜି ଦେଲେ ହସର ଗଜରା l ୧ l

ଅପ୍ରକାଶିତ ପ୍ରେମର ଏ ସେତୁବନ୍ଧ

ଧୀରେ ଧୀରେ ବହୁ ଦୂର ଲମ୍ବୁ ଥିଲା l

ଦିନେ ନ ଦେଖିଲେ ତାଙ୍କୁ ପାଗଳ ଏ ମନ

ରାତିଦିନ ଖାଲି ଛଟପଟ ହଉଥିଲା l ୨ l

ଏଇ ପଥେ ନିତି ଯାଆନ୍ତି ଆସନ୍ତି

ଚାହିଁ ରହେ ତାଙ୍କ ଚଲା ବାଟକୁ l

କିନ୍ତୁ ମନ କଥା ଖୋଲି ପାରେ ନାହିଁ

ସଯତ୍ନେ ସମ୍ଭାଳେ ଛଟପଟକୁ l ୩ l

ଏକ ତରଫା ଏ ଭଲ ପାଇବାର ସୀମା,

ଦିନୁ ଦିନ ହଉ ଥିଲା ସଂପ୍ରସାରିତ l

ପଚାରି ଦେବି କି ! ସେ ବି ହୋଇଛନ୍ତି

ଏ ପ୍ରେମ ରୋଗରେ ସେତିକି ସଂକ୍ରମିତ l ୪ l

ମାସ, ବର୍ଷ ଗଲା ହେଲେ, କହି ପାରିଲିନି

ଅସଲ କଥାଟା ମନରେ ତ ରହିଗଲା l

କିନ୍ତୁ ରୀତିମତ ଶ୍ରଦ୍ଧାର ସହିତ ଫୁଲ ଦଉଥିଲି

ସିଏ ନଉଥିଲେ, ନକହି କିଛି କଥା l ୫ l

ତାଙ୍କ ମନ ମୁଗ୍ଧକାରୀ ହସ କେବଳ

ଥାଏ ମୋ ପାଇଁ ଏକ ବଡ ଉପହାର l

ଉତ୍ସୃଙ୍ଖଳ ମନକୁ ସାନ୍ତ୍ଵନା ଦେବା ପାଇଁ

ଏଇ ଥିଲା ମୋର ପ୍ରକୃଷ୍ଟ ଉପଚାର l ୬ l

ଥରେ ଅଚାନକ ରାସ୍ତା ତାଙ୍କ ରୋକି ନେଲି

ଆଜି କରିବାକୁ ହେବ ଫଇସଲା l

କେତେ ଦିନ ଆଉ ଅପେକ୍ଷା କରିବି

ସହ୍ୟ କରିବି ବୟସର ଏ ଝମେଲା l ୭ l

ଉତ୍ତର ଶୁଣିକି ବେହୋସ ହୋଇ ମୁଁ

ଆରପୁରୁ ପୁଣି ଥରେ ଫେରି ଆସିଲି l

ନିଜ ହାତେ ନିଜେ ଦି ଚାପୁଡା ଖାଇ

ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ଘର ଆଡେ ମୂହାଁଇଲି l ୮ l

“କହିଲେ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଲି,.. ଏ ଫୁଲରେ

ମୋ ଝିଅର ଥାଏ ଭାରି ସଉକି

ତେଣୁ ମନା କରି ପାରେ ନାହିଁ

ଯେବେ ଫୁଲ ଆଣି ଦିଅ ତୁମେ ଭଳି ଭଳିକି” l ୯ l